Ne zaman kýþ gelse üþüyen denizleri düþünürüm,
Balýklara üzülür; eriyen kar tanelerine
Gözyaþý yüzdürürüm.

Denizde boðulanlar cennete mi gömülüyor?
Ben deniz olsam kimseyi boðamazdým herhalde. Yoksa yalnýzca bir mevsimde hatýrlanmak zoruma gider miydi? Yok yok, en iyisi kesin konuþmamak.

Fenerin aydýnlattýðý yerde zengin balýklar yaþar bana göre. Ben ilk denizle tanýþtýðýmda kýyýnýn en ýssýz yerinde feneri aradým. Ha buldum mu? Tabii ki bulamadým. Aslýnda denizin büyüsü feneri unutturdu, çaktýrmadým.

Aradan yýllar geçti, denizi anlamaya çalýþtým. Bazen berrak olabilmek için insanýn pisliðini kýyýya býrakmasý gerekiyormuþ, bunu denizden öðrendim. Yýllarca dýþý güzel olan insanlarýn bulanýk olan içlerinde debelendim durdum, battýkça battým. Ýnsanýn dibi görünüyorsa eðer muhakkak kýyýsýnda çalý çýrpý vardýr. Deniz yalan söylemez.

Bazý denizleri melekler aðlýyor biliyorum. O yüzden bol tuzlu ve dalgalý oluyor. Bazý denizleri de kýþ mevsimi yapýyor. Birbirine hiç benzemeyen kar tanelerinin kavuþtuðu yer oluyor deniz. Güneþ sessizce giderken denizin býraktýðý ayaz kokusundan anlýyorum bunu. Abarttým deðil mi? Adam sende.

Bir gün denizin biri bol küfürlü dalgalarýyla ceset kokuyordu. Kýyýda býraktýðý izler daðýnýk, iskeleye býraktýðý damlalar bir yaþý andýrýyordu.

Bir gün deniz
Aþký aðlýyordu
Ben
Susturamadým.