Allah’a tam bir teslimiyetle baðlanmak; her durum ve koþulda Rabb’imize baðlýlýk ve sadakatten vazgeçmeyecek kadar çok sevmektir. Allah’a bu þekilde baðlanan insan, O’nun hoþnut olmayacaðý davranýþlar sergilemekten kendisini þiddetle sakýndýracak derin bir saygý duyar. Allah’a böyle güçlü bir inanç ile baðlý olan kiþi, hem ibadetlerinde hem de Allah’ýn hoþnutluðunu gözeterek yaptýðý diðer tüm iþlerinde samimi ve içtendir. Samimi müminler ’Rablerine kalpleri tatmin bulmuþ olarak baðlanan kimseler’dir(Hud Suresi, 23) ve onlar Kur’an’da cennetle müjdelenirler.

Yalnýzca Yüce Allah’a güvenip dayanan insanlarýn sahip olduklarý bir ayrýcalýk vardýr. Yaþadýklarý hiçbir olay, baþlarýna gelen hiçbir musibet onlarý üzmez, mutsuz etmez ya da sinirlendirip strese sokmaz. Bunun nedeni müminlerin, evrendeki her olayýn, ‘herþeyin varlýðý boyunca görüp geçireceði halleri, hadiseleri tespit ve tayin eden ve ona göre yaratan’ (Halýk) Rabb’imizin dilemesiyle olduðunun bilincinde olmalarýdýr.

Allah’a duyduklarý güven ve teslimiyetleri nedeniyle, müminlerin yaþamlarýnda, korku ve hüzne yer yoktur. Ýman edenler Allah’ýn dilemesi dýþýnda hiçbir olayýn meydana gelmediðini bilirler. Yaþamý boyunca karþýlaþtýðý ve karþýlaþacaðý her olay kiþinin kaderindedir; hayýr görüneni de ‘þer’ görüneni de Yüce Rabb’imiz bizim için yaratýr. Bu gerçeðin bilincinde olan mümin için hiçbir zaman ‘kötü’ bir olay olamaz. Kötü gibi görünenler de, aslýnda mümini hayýrlý sonuçlara ulaþtýracaktýr.

Güven duymak, hiçbir kuþkuya yer olmaksýzýn tam bir teslimiyete yol açar. Her iþte Rabb’ini vekil edinerek teslimiyeti yaþayan mümin korkusuz, rahat ve sakin ruh haline sahip olur. Tam anlamýyla teslim olmuþ bir mümin melek gibidir, emrolunduðunu kararlýlýkla yerine getirir.

Ancak Allah’a teslim olmak, kiþinin kendisini olaylarýn akýþýna býrakarak hiçbirþey yapmamasý anlamýna gelmez. “Teslim oldum” diyerek hiçbirþey yapmamak þeytani bir tevekkül olur. Mümin fiili dua anlamýnda tedbirini alýr, elinden geleni yapar, sebeplere de sarýlýr. Çünkü Rabbimiz yalnýzca sonucu deðil, sebepleri de yaratmaktadýr.

Mümin her olayda tüm sorumluluðu üstlenir ve alabileceði tüm tedbiri alýr, Allah’ý vekil edinir ve sonunda –O’nun izniyle- baþarýya ulaþýr. Ýnanan insanýn en büyük korkusu ancak Kendisine þükredilen, bütün varlýðýn diliyle yegâne övülen Allah’ýn sevgisini, rýzasýný ve rahmetini kaybetmektir. Teslimiyetli bir mümin, Allah’tan baþka hiç kimseden korkmadýðý için dünyanýn en güçlü insanýdýr. Ýmani olgunluða sahip olan müminlerin gücünden bir Kur’an ayetinde þöyle söz edilir:

“Derler ki, "Andolsun, Medine’ye bir dönecek olursak, gücü ve onuru çok olan, düþkün ve zayýf olaný elbette oradan sürüp-çýkaracaktýr." Oysa izzet (güç, onur ve üstünlük) Allah’ýn, O’nun Resûlü’nün ve mü’minlerindir. Ancak münafýklar bilmiyorlar.” (Münafikun Suresi, 8)

Kalplerine imaný yerleþtirememiþ kiþiler ise hiçbir zaman güven ve huzur duyamazlar; çünkü her an bir zorlukla karþýlaþýlabilecek olmanýn korkusunu, henüz baþlarýna gelmeden yaþarlar. Oysa Rabb’imiz kullarý için kolaylýk diler; huzur ve mutluluðu yaþamak gerçekte çok kolaydýr. Yapýlacak þey de, Allah’a ve O’nun yarattýðý kadere teslim olmak, yalnýzca Allah’a güvenip dayanmaktýr.

Söz konusu kiþiler, kontrolün Allah’a ait olduðunu düþünemez, kendilerini ve etraflarýndaki varlýklarý Allah’tan baðýmsýz olarak görürler. Oysa kenarýndan köþesinden teslimiyet olmaz. Kiþi tam teslim olmadýðýnda, bilinçsizce Allah dýþýndaki varlýklarý ilah edinir. Þirk koþan kiþi Allah korkusunu, sabrýný, kararlýlýðýný yitirir; öfke, üzüntü ve gelecek korkusu gibi Kur’an ahlakýna uymayan özellikleri üzerinde taþýr. Kötü gibi gördüðü olaylar karþýsýnda çirkin tepkiler gösterir ve artýk þeytanýn engebeli yolunda ilerlemeye baþlar. Çünkü Allah’a teslim olmamak ve O’nun iradesine karþý çýkmak þeytanýn çarpýk mantýðýdýr.

Yüce Allah tevekkülümüze þahit olmamýz için bizi imtihan eder. Teslim olmamýz için bela verir, hastalýk verir. Ayaklarýmýzýn yere basmasý için dertler verir. Tüm bunlar gerçekte Allah’ýn bize olan lütfudur; çünkü zorluk insaný inceltir. Kalbi tam bir teslimiyetle Allah’a baðlamak huzur verir; bunu gönülden yaþarsak mutmain olur, acý hissetmeyiz.