Ýnsanýn içindeki sonsuzluk isteði insanlýk tarihiyle baþlar. Kur’an’da anlatýldýðý üzere Hz. Adem (a.s.) cennet’te yaþadýðý halde "Sana sonsuzluk aðacýný ve yok olmayacak bir mülkü haber vereyim mi?"(Taha Suresi, 120) diyerek vesvese verdiðinde þeytana kanar. Allah; "Andolsun, biz bundan önce Adem’e ahid vermiþtik, fakat o, unutuverdi. Biz onda bir kararlýlýk bulmadýk." (Taha Suresi, 115) buyurur. Hz. Adem (as)’ýn, cennet’te Allah’ýn kontrolünde rahat bir yaþam süreceðini bildiði halde unutmasý ve þeytanýn vaadine aldanmasý bir zelledir. Bu olay insandaki ölümsüz kýlýnma arzusuna bir örnek olabilir.

Ýnsan neden ölümsüzlüðü arzular?..

Kendinizi topraðýn altýna girecek olan beyaz kefene sarýlmýþ bir beden olarak düþündünüz mü hiç?.. Dünyada sahip olunabilecek güzellik, güç ve iktidar, aile, þöhret ve servete tutkuyla baðlanmanýn bir anlamý var mý sizce? Kaldý ki hepsi dünyada kalacak, ahirete götürülemeyecek þeyler.

Dünyadan ahirete götürülecek olan tek bir þey var. O da Allah’ýn hoþnutluðu amaçlanarak yapýlmýþ olan salih ameller ve ibadetler.

Ýnsan her nefsin ölümü tadacaðýný, kendisi de dahil her insanýn Rabb’ine döndürüleceðini bildiði halde ölüm düþüncesinden neden kaçýnýr? Oysa ölümle birlikte kendisini dünyaya baðlayan ne varsa hepsinin yok olacaðýný bilir. Yine de her an ölümün kendisini bulabileceðinden gaflette dünya hayatýna yönelir.

Ahireti göz ardý eden ve dünyaya büyük bir tutkuyla baðlanan kiþiler, kendilerini dünyada sözde "ölümsüz"leþtirmeye çalýþýr, geride isimlerini sürdürecek bir þey býrakmak isterler.
Bunun için denedikleri yollardan biri Kur’an’da, "Siz, her yüksekçe yere bir anýt inþa edip (yararsýz bir þeyle) oyalanýp eðleniyor musunuz? Ölümsüz kýlýnmak umuduyla sanat yapýlarý mý ediniyorsunuz?" (Þuara Suresi, 128-129) ayetiyle haber verildiði gibi yüksek yerlere binalar ve sanat yapýlarý inþa etmektir.

Yaratýcý’sýný unutan insan, hayalini kurduðu gibi bir yaþama hiçbir zaman kavuþamaz. Çünkü hedefine ulaþtýðýnda tatmin olmaz, hep daha da iyisini ve daha güzelini ister. Parasýnýn az olduðunu düþünür, daha fazlasýný kazanmak için uðraþýr; daha güzel bir ev görür, onu almak için çaba harcar. Malýnýn, mülkünün ve ‘sefasýný sürebileceði’ ömrünün kýsýtlý olduðunun þuurunda da deðildir.

Bu kiþi, sahip olduðu dünyevi mal-mülkün kendisini ölümsüzleþtireceðini düþünür. “Ki o, mal yýðýp biriktiren ve onu saydýkça sayandýr. Gerçekten malýnýn kendisini ebedi kýlacaðýný sanýyor. (Hümeze Suresi, 2-3) ayetindeki ifadeyle kiþi, “malýnýn kendisini ebedi kýlacaðýný" zannederek müthiþ yanýlýr. Sahip olduklarýnýn azalacaðýndan korkarak, Allah rýzasý için harcamada bulunmayýp cimrilik eden, gerçekte kendisine cimrilik eder.

Allah, "Ýþte sizler böylesiniz; Allah yolunda infak etmeye çaðrýlýyorsunuz; buna raðmen bazýlarýnýz cimrilik ediyor. Kim cimrilik ederse, artýk o, ancak kendi nefsine cimrilik eder. Allah ise, Ganiy (hiçbir þeye ihtiyacý olmayan)dýr; fakir olan sizlersiniz... (Muhammed Suresi, 38) buyurur ve bu gerçeði haber verir.

Hep daha fazlasýna sahip olma hýrsý içinde sýnýr tanýmadan yaþayan kiþinin aksine mümin, zenginliði Allah yolunda harcamak için ister; servetini Allah’a vakfeder, O’na hibe eder.
Ölümsüzlük isteðine bir diðer örnek de çocuk sahibi olmaya duyulan aþýrý tutku. Kur’an bu konuyu da þu ayetle bildirir:

Bilin ki, dünya hayatý ancak bir oyun, ’(eðlence türünden) tutkulu bir oyalama’, bir süs, kendi aranýzda bir övünme (süresi ve konusu), mal ve çocuklarda bir ’çoðalma-tutkusu’dur. Bir yaðmur örneði gibi; onun bitirdiði ekin ekicilerin (veya kafirlerin) hoþuna gitmiþtir, sonra kuruyuverir, bir de bakarsýn ki sapsarý kesilmiþ, sonra o, bir çer-çöp oluvermiþtir. Ahirette ise þiddetli bir azab; Allah’tan bir maðfiret ve bir hoþnutluk (rýza) vardýr. Dünya hayatý, aldanýþ olan bir metadan baþka bir þey deðildir. (Hadid Suresi, 20)

Ahireti ummayan, dünya hayatýný asýl hayat olarak görenler, öldükten sonra geride isimlerini sürdürecek çocuklar býrakmayý isterler. Soylarýnýn devamý için kýz deðil, özellikle erkek çocuk isterler. Bu, dünyevi geçici bir hevestir.

Güzel ahlaklý, ailesine ve ülkesine hayýrlý çocuklar yetiþtirmek istemek kuþkusuz yanlýþ bir þey deðil. Ancak toplumdaki çarpýk sisteme uygun olarak bu isteðin nedeninin Allah’ý hoþnut etmek olmadýðý açýk. Amaç insanýn kendi enaniyetini tatmin ve "desinler" mantýðý gereði, kendince dünyada isminin devam etmesidir.

Kur’an’da çoðu peygamberin, yaþadýklarý ortamda imkanlar zorlu olduðundan uzun süre çocuk sahibi olmadýklarýný, ancak yaþlandýklarýnda kendilerinden sonra dini anlatacak "salih" çocuklar istedikleri bildirilir. Hz. Zekeriya’nýn, "Doðrusu ben, arkamdan gelecek yakýnlarým adýna korkuya kapýldým, benim karým da bir kýsýr (kadýn)dýr. Artýk bana Kendi Katýndan bir yardýmcý armaðan et. Bana mirasçý olsun. Yakup oðullarýna da mirasçý olsun. Rabbim, onu (kendisinden) razý olunan(lardan) kýl." (Meryem Suresi, 5,6) diyerek ettiði dua gibi istekleri kendilerinin deðil, dinin yararý içindir.

Samimi inananlar bilirler ki, mallar ve çocuklar ancak bir imtihan konusudur. "Allah yanýnda ise büyük bir mükafat vardýr. (Enfal Suresi, 28) Müminler bu bilinçle, çocuk sahibi olmayý ancak Allah’ýn hoþnutluðu için ister, çocuklarýný da Allah rýzasýna uygun olarak yetiþtirirler.

Gerçekten inkar edenlerin ise, ne mallarý, ne çocuklarý, onlara Allah’tan yana bir þey saðlayamaz. Ýþte onlar, ateþin halkýdýrlar, onda temelli olarak kalacaklardýr. (Ali Ýmran Suresi, 116)