Cezaevlerindeki yemeðin nasýl yapýldýðýný ve hangi lezzetle
olabileceðini herkes bilmektedir. Yapýlan yemekleri yeniden
terbiye yapmak, neredeyse bir kural gibidir ve buradaki yaþam,
ayrý bir gezegen deki yaþam gibidir.

Dýþarýdan bir mektubun gelmesi, açýk ya da kapalý ziyaretlerin
olmasý, içerideki týpký bezelye taneleri gibi birbirine
benzeyen günleri ayrýþtýrýyordu ve ona bir anlam, renklilik
kazandýrýyordu.

Koðuþta bir hareketlilik ve bir telaþ vardý. Nedeni açýk görüþe
çýkacak olmamýzdý. Akþamdan yatak altýna ütülü olsun
diye býraktýðýmýz pantolonlarýmýzý giymiþ, týraþýmýzý olmuþ,
isimlerimizin anons edilmesini bekliyorduk. Bursa E Tipi,
yine olaðanüstü günlerinden birini yaþayacaktý. Ýsimlerimiz
okununca, yaptýðýmýz eliþlerini yanýmýza alarak kapý altýna,
oradan da açýk görüþ yapýlacak avluya çýktýk. Bir uðultu, bir
sevinç dalgasý sarmýþtý her yanýný avlunun.

Anamý gördüm. Yüzü gülüyordu, yeðenimin elinden tutmuþtu.
Yeðenim aðlýyordu ama elindeki ekmeði de býrakmýyordu.
Ýkisine birden koþtum; sarýldýk, öpüþtük... Özlemlerimizle,
sevinçlerimizle çöktük sýralara. Yeðenim anamdan
kopup yanýma geldi, kucaðýma oturdu. Elindeki ekmeði
bana vererek:

"Amca bu senin." dedi.
Anlayamamýþtým. "Sen yemelisin." dedim, "büyümelisin."
"Amca ben her zaman yiyorum. Sen ye."

Ekmeði aldým... Ekmek mis gibi kokuyordu. Arasýnda köfte
vardý ve köfte de mis gibi kokuyordu.
"Peki, sen neden aðlýyorsun?" diye sordum yeðenime.
Gözyaþlarýný silerek güldü:
"Aðlamýyorum ki..."
"Peki, nedir bu gözyaþlarýn?"
Gülümseyerek,
"Nedenini bana deðil babaanneme sormalýsýn." dedi.
Nedenini anlýyordum þimdi. Anam, yeðenim ile iþbirliði yaparak
elindeki köfte ekmeði bana ulaþ týrmak için bir plan
yapmýþlar ve baþarmýþlardý da. Ýçeriye yiyecek sokmak yasaktý.
Anam yeðenimin eline çeyrek ekmek köfteyi tutuþturup,
"Bunu amca na yetiþtirmeliyiz." demiþ. "Gardiyan elinden
almaya kalkarsa, kendini yerlere at, avazýn çýktýðý kadar
baðýr, susma ve en önemlisi elindeki köfteyi kaptýrma!"

Baþarmýþlardý. Açýk görüþ bittikten sonra ziyaretçilerim
gitti. Çeyrek ekmeði ve köfteleri aramýzda paylaþtýk koðuþ
arkadaþlarýmla. Köftesini koklayan, dalýp dalýp uzaklara bakan,
köftesini kitap sayfalarý arasýnda kurutmaya kalkanlar
bile olmuþtu!

Anamýn ince zekâsýna bir kez daha hayran kalmýþtýk.