Tartýþmak, çekiþmek, sürtüþmek, düþmanlýk, kin ve nefret beslemek, insanlarýn titizlikle kaçýnmasý gereken ve Allah’ýn Kur’an’da tarif ettiði ahlâka aykýrý kötü özellikler. Samimi insan hiçbir zaman bu duygulara kapýlmaz, her zaman mütevazýdýr, þefkat ve sevgi doludur.

Ýçi titreyerek Rabb’inden korkan kimse, ruhunda en güçlü, en kaliteli sevgiyi taþýr. Coþkuludur, içtendir, candandýr; Allah aþkýný tepeden týrnaða samimiyetle yaþar.

Samimi inananlarýn sözlerinden kalplere ferahlýk gelir; insanlarýn içi açýlýr. Mevlana’nýn, “Yolumuzda hep lütuf var, baðýþ var. Hep sevgi, hep gönül alýþ, hep aþk, hep huzur var burada” sözü müminlerin sohbet ortamlarýný çok güzel tarif eder.

Ancak Müslümanlarýn bir kesiminin Allah aþkýndan söz ettiðini duyuyor musunuz? Ýnternette sitelerinde ve sayfalarýnda yazdýklarý yazýlarda ve yorumlarda tek kelime Allah sevgisinden, Allah aþkýndan bahsettiklerini görüyor musunuz?

Genelde yaptýklarý; tartýþma, saldýrý, fitne çýkarmak, ona buna laf söylemek; etrafa nefret saçmak. Oysa insan, o an içinden gelmiyor dahi olsa, sevgiden bahsetmeli. Yüce Allah’ý aþkla anlatmalý, muhabbetle anlatmalý. Resullullah (s.a.v)’e olan aþkýný, Allah rýzasý için olan aþkýný anlatmalý. Allah’ýn tecellilerine, yarattýðý güzelliklere olan sevgiyi anlatmalý.

Hep nefret dolu, hep kin dolu yazýlar, hep siyaset, hep öfke. Sitesine güzel bir þey koymalý oysa; masum bir çocuk resmi, güzel bir çiçek, sevimli bir hayvan ya da iç açýcý bir manzara resmi... Allah ne güzel yaratmýþ yazmalý altýna, Allah’ýn benzersiz sanatý yazmalý. Allah’a ve yarattýklarýna olan sevgiyi yazmalý. Birkaç kelime de olsa kin ve nefret yerine sevgi olmalý.

Ancak çoðunun dilleri kilitlenmiþ, konuþamýyorlar... Olmuyor; aþký, sevgiyi, þefkat ve merhameti anlatamýyorlar. Allah, niyetlerine binaen onlara sevgiden bahsetmeyi nasip etmiyor.

Sevgisizlik, baðnazlýk korkunç bir þey. Baðnaz kiþi, sevgiye, güzelliðe düþman, her an kavgaya hazýr ve tartýþmacýdýr; nefret ve öfke doludur. Kendi görüþündeki, kendi çevresindeki insanlarla dahi tartýþýr. Kafasý karmakarýþýk, görüþü pusludur.

Katý, buz gibi, neþesiz, sevgisiz, donuk, üslubu bozuk bir Müslüman modeli olamaz. Soðuk, itici bir üslupla, yüzünde anlaþýlmaz bir ifadeyle konuþan kiþi neden örnek Müslüman olsun? Dindar olmak bunlarý gerektirmez. Dahasý, söz konusu kiþinin anlattýðý, gerçek din deðildir; baðnaz yalnýzca kendi kafasýndaki karanlýðý ve kâbusunu anlatýr.

Ýnsanýn Allah’a olan imaný arttýkça, sevgi gücü de artar. Allah imanýnda samimi olan her kulunun kalbine bu duyguyu ilham eder. Mümin ise, bu nimeti elde edebilmek için samimi olarak dua eder, bunu Allah’tan sürekli ister.

Samimi inananlar, Allah’ýn verdiði en büyük nimetlerden olan ’sevgi gücünü’ çok iyi kullanmaya ve Allah rýzasý için sevgiyi yaþama konusunda tüm engelleri kaldýrmaya çaba gösterirler. Kur’an ahlakýndan uzak insanlara, gerçekleri samimi bir þekilde ve güzel sözle ifade ederler. Kalbe hitap eden konuþmalarý, karþýlarýndaki kiþilerin kalplerinde sýcaklýk oluþturur. Ve insanlarý Allah’a yöneltir.

"Allah’a çaðýran, salih amelde bulunan ve: "Gerçekten ben Müslümanlardaným" diyenden daha güzel sözlü kimdir?" (Fussilet Suresi, 33) ayetiyle bildirildiði gibi...

Samimi müminlerin muhabbetinden kalplere nur akar, güzellik ve sevgi akar. Kurduklarý sofrada ruhu besleyen her türlü yemek vardýr. Her insan orada kendisine þifa olacak gýdayý bulur.

Peygamberimiz (sav) hadislerinde, müminlerin dünyadaki samimi sohbetlerinin cennette de devam ettiðinden þöyle söz eder:

"Dünyada nasýl olduklarýný ve Rablerine ibadetlerinin nasýl olduðunu, geceleri nasýl ihya ettiklerini, gündüzleri nasýl oruç tuttuklarýný, dünyanýn zenginliði ile fakirliðinin nasýl olduðunu, ölümün nasýl olduðunu ve nasýl cennet ahalisinden olduklarýný konuþup müzakere (ve sohbet) ederler."[Tezkireti’l Kurtubi, s. 326/565]