Sýð
bir halin
emanetcisiyken

Gönlüme
düþer þehretmeye
muktedir olmadýðým fikirler

Kalbim
hakikat ilmine
ne kadar muhtaçken
içimde düðümlenir sözler

Sukut etmem
zaruretken, muhakemem
acziliðin figanýyla
yeis içinde inlerken

Durmuyor
nefesim, iradem
adýna suskundur kederim

Göçüp
gitmeden gamý
sinemde aþkýný beklerken

Ýnsaný,
insanlaþtýran nedir

Nasýl bir
sosyal hadisenin
mecrasýnda bekleyen nasiptir

Ömür
zaten hesabýn senasýnda
vaktini bekleyen
hakikat deðil midir

Öyleyse
hata ve zafiyetler

Kalbimi lekeleyen
mahcubiyetin telakkileridir

Masum
olmak zaten
ne kadar mümkün olan
ihsan-ý reydir

Nefs
niye hadsiz
olan bir nasibi gailedir

Kul,
kalbi bakirliðin erkidir

Zira aklý
ve iradesi teslim
edilen bir hesabýn namzetidir

Yükü
teslim almak
yaratýlýþýn en ülfetli
ve ibretli bir hikayesidir

Ýlim,
aklýma ve izanýma
yön verecek bir hidayetin
ayetlerinde ki þevktir

Fikri
olmayan bir nefes
nasýl istikamet için
akýl yürüten zavallý ve nacizdir

Aþk,
nefsi edebe
eriþtiren ferdir

Nasibin
lahzasýnda
bekleyen niyetin
umut niþanesidir

Emek
ve çile bu bakýmdan
en kutsi bir sermayedir,
sabýr içinde ki müjdedir

Ýhlas,
kulluk için ihdas
olunan gerekçedir

Nefsin
tezkiyesinde
þart olan vecdir


Ruhumdan
nükseden bir seda var

Sessizliðin
ibetinde okunur
ey yar, söyle nedir

Ýnsan,
kalbi ve
inancýyla þevktir

Ýman,
ruhunun aktidir,
nefsi adýna ne kadar kefildir

Fani olan
her ne varsa iradeyi
cezbeden bir gerekçe midir,
izan niyedir

Hesapsýzlýk
içinde nefeslenen
hangi bahanesin eþiðinde
ah çeken bir zadedir

Akýl
ve irade insan için
ne müthiþ bir ihsanýn
hidayet gayesidir,
aþk, kalbi zikirdir



Mustafa CÝLASUN