sensizliði yaþýyorum
sessizliðinde akþamýn
alacakaranlýðýnda kasvet
sýkýyor beni
ýtýr ýtýr terliyorum
hasretini içiyorum
yudum yudum
aðýt oluyorsun dudaklarýmda
gözlerin geliyor karþýma
iki keskin býçak gibi
saplanýyor gözlerime
gözlerim ýslak
gözlerim kan çanaðý
bana inat
çukurlarýndan taþýyor pýnarlarýmýn
iki nazlý gelin gibi süzülüyor
sessizce
tuzunu hissetmesem dudaklarýmda
aðladýðýmý da anlamayacaðým
aðlamayýda beceremiyorum zaten
þöyle katýla katýla
hýçkýra hýçkýra
hoyratça
sessizliðe mahkum edilmiþim
taa çocukluðumda yasaklamýþlar
aðlamayý
bana sormadan, fikrimi almadan
bozamam huzurunu
gecenin
hýçkýrýklarým bile sessiz
kendi kendine
kimsesiz.