Köy yeri bir anda mahþeri kalabalýða dönüþtü. Böylesi bir kalabalýk, ancak aðalarýn düðününde olabilirdi. Herkes meraklý gözlerle Mehmet efeyi izliyordu. Mehmet efeye acýyanlar, onun böylesi bir iþe nasýl kalkýþtýðýna bir türlü anlam veremiyorlardý.

Öte yandan kocasýnýn ölüm haberini duyan Cemile, acý bir çýðlýk attý... Ardýndan saçýný baþýný yollamaya, kendini yerden yere atmaya baþladý. Bir yandan baðýrýyor;
"Vay benim dertli baþým," diyordu. "Yiðidim, Husom beni bir baþýma býrakýp nerelere gittin! Kim bu bebelere babalýk edecek ?" Analarýnýn çýrpýnýþýný gören Ahmet ve Meryem ne yapacaklarýný bilemez bir haldeydi. Sonra çocukça bir içgüdüyle aðlamaya baþladýlar. Neden aðladýklarýný bilemeden hem de… Babalarýnýn ölüp gittiðinden, bir daha da evine dönemeyeceðinin ayrýmýnda deðillerdi henüz.

Öte yandan Fadime kocasýnýn mahpus damýna düþeceðine yanýyordu. Sultan ve kardeþleri jandarmanýn babalarýný alýp götürdüðüne aðlýyorlardý. Köylüler sessizce Mehmet efe ve Husoya aðlýyorlardý.

Meme emmi tüm bunlarý düþünürken, dalýp uzaklara gitti, gözleri doldu, içine tarifsiz bir acý kývranýp yattý. Derin bir iç geçirdi. Fadimeye, soðuk bir tas ayran yapýp getirmesini buyurdu. Fadime bir testi ayran yapýp getirdi býraktý önüne. Çocuklarýna götüreceði azýk torbasýný hazýrlamaya koyuldu; bir çanak yoðurt, sýcacýk tandýr ekmeði, tel peynir, bolca yýkanmýþ yeþil soðaný bir bohçaya özenle doldurup, aðzýný bir güzel baðladý. Bir testi ayraný da koydu yanýna.
"Tarlaya Sultana, çocuklarýn yanýna gidiyorum" diye seslendi Meme emmiye.
"Var git selametle " dedi sessizce Meme emmi ayranýný aðýr aðýr yudumlarken.

Fadime azýk torbasýný sýrtýna attý, ayran testisi elinde koyuldu yoluna.

Güneþ ýþýnlarýný dimdik gönderiyordu yeryüzüne, etrafý yakýp kavuruyordu. Hoþ arada sýrada hafif bir yel esmese tarlada çalýþýlmazdý. Bereket tarlalar dereye yakýn bir yerdeydi. Dere kimi tarlalarý ikiye böler, kimi tarlalarýn ise yakýndan akýp geçerdi. Dere baharda karlarýn erimesiyle çoðalýr, sularý yer yer taþacak hale gelir, yazlarý ise suyu azalýrdý, ama bitmezdi hiçbir zaman.
Tarlada çalýþmaktan bunalan Sultan, bir kaya parçasýna kendini yaslamýþ, yüzündeki biriken boncuk boncuk terleri silmekle meþguldü. "iyisi mi dereye kadar gitmeliyim." diye geçirdi aklýndan. Yönelip gitti. Dereye girdi, elini yüzünü bolca suyla yýkadý. Her yerine su sýçrattý. Serinlemiþti biraz. Vücudu rahatlamýþ, kendini zinde hissetmeye baþlamýþtý… Anasýný gördü birden. Ýki elini havaya kaldýrýp seslendi ona." Buradayým ana"

"Otur ana" dedi. "Yorulmuþsundur, azýcýk dinlen."
"Boþ ver kýzým," dedi Fadime. "Þimdi dinlenmenin sýrasý deðildir. gidelim kardeþlerin acýkmýþtýr, susamýþtýr. "Testiyi annesinin elinden aldý Sultan, birlikte, kardeþlerinin yanýna, tarlaya gittiler.
Azýk bohçasýný yere serdiler… Afiyetle yemeklerini yediler ve üzerine bolca ayran içtiler.
Anasý Sultaný üzgün ve hayli düþünceli görmüþtü. "Kýzým" dedi. "Sende bir hal seziyorum… Anlat hele"
" Yo Ana, bir þeyim yoktur." dedi Sultan. "Demem odur ki babamý, evde bir baþýna býrakmasak."
"Kurban olum, kýzým sana." dedi, sarýldý, öptü onu defalarca. "Meraklanma sen, giderim ben nasýlsa."
Hazýrlandý, gidecek gibi oldu vazgeçti sonra. "Sultan kýzým." dedi. "Geç kalmayýn, aksama erken varýn eve."
"Niye ki Ana?"
"Akþama düðün var ya. Unuttun mu kýz? Feridenin düðünü hem de…"
"He ana sýcaktandýr her hal unutmuþum billâh."
Düðün haberine çocuklar da sevinmiþti: "Yaþasýn düðün var"

Feride, Sultanýn çocukluk arkadaþý, sýrdaþýydý. Birbirlerinin ikizi gibiydiler sanki. Biri aðlamaya baþladý mý, diðeri de aðlardý, gülünce birlikte gülerlerdi. Ýçtikleri su ayrý kaptan gitmezdi. Þimdi Feride evleniyordu ve komþu köye gelin gidiyordu. Hem de Sultanýn düþmanýnýn köyüne… Huso öldükten sonra, Cemile çocuklarýný yanýna alarak o köye yerleþmiþti.

Sultan iþine koyuldu yeniden. Aðzýnda bir türkü tutturmuþ, söylüyordu;
"Karþý köyden davul sesi geliyor
Davul sesi bu sinemi deliyor
Baba valla Feride gelin oluyor"

Türküyü hafif bir yel alýp daðlara taþýyordu. Yankýsý tüm ovayý çýnlatýyordu sanki. Derenin akýþý, baþka türlü akarak tempo tutuyordu Sultana.

Kardeþlerine seslendi Sultan, "Haydin gidiyoruz, toparlanýn gayri."

Koyuldular yola.

"Aba bizi de götürecek misin Feride Aba"nýn düðününe." diye sordu kardeþlerinden biri. Sultan garip bulmuþtu, bu soruyu kendince."Hiç çocuklarla birlikte, düðün yerine gidilir miydi ki. Hem de karþý köye. Fakat yine de çocuklara sezdirmek istemedi düþüncesini.
"Bu gece kýna gecesi, önce bir ben gideyim." dedi. "Yarýna, düðüne birlikte gideriz ."

devam edecek...