Þiirin Hikâyesi
Çocukluðumun geçtiði Kargýpýnarý, Akdeniz kýyýsýnda þirin bir köydü. Ýçinden Konya- Mersin asfaltý geçerdi. Bu asfaltýn kenarýnda Akdeniz ‘e bakan, önü asma talvarlý kenarý beyaz çitli bir kahve vardý. Bu kahve, o yýllarda Koç Kahvesi adýyla bilinirdi. Yazýlan mektuplarýn adresine mihenkti ismi. Köye gelen mektuplarý Çeþmeli postanesinin yegane elemaný postacý Ayhan Amca bu kahveye teslim ederdi. Mektup sahibine bu mekanýn aracýlýðý ile ulaþýrdý. Koç Kahvesi o yýllarda muhitinde tekti. O yol üzerinde onun çapýnda bir kahve yoktu. Þimdi yýkýlan yerinde onun yerini tutamayan bir yýðýn iþ merkezi var. Yýllar sonra o hatýranýn ýþýðýnda yazdým bu þiiri.     

Asmalý Kahve
Buðusuyla sükûnet yayýlýr çaylarýnýn.
Muhabbet kervanlarý konaklar gölgesinde.
Ayrý bir tadý vardý burda yaz aylarýnýn.
Efil efil haz eser asmalý bölgesinde.
Sohbetin mihmandarý her dem asmalý kahve.

Begonviller duvaðý hoþ sohbetin duraðý.
Sabah ezanlarýyla çiy düþer güllerine.
Kazanýn altý yanar örülür dostluk aðý.
Berrak gülüþler yansýr zamanýn tüllerine.
Kaynaþmanýn medarý dem dem asmalý kahve.

Veda ile merhaba tutuþurlar el ele.
Yüzlerdeki tebessüm aydýnlatýr mekaný.
Buralara uðramaz ömür boyu velvele.
Ýpekli bohçalarda saklanýr cümle aný.
Lâl olan dudaklara merhem asmalý kahve.

Yazýn þehir gazozu biraz çayý kýskanýr.
Akdeniz esintisi nefes olur anlara.
Bardakta çayý gören yakuttan umman sanýr.
Anýlar nakýþ nakýþ iþlenir zamanlara.
Sözlerin tartýldýðý dirhem asmalý bahçe.

Çocukluk yýllarýmýz el sallar hayal meyal.
Her fani lezzet gibi alýp baþýný gider.
Asmalý kahve artýk çay tütsülü bir masal.
Yerinde yeller eser anýsý sitem eder.
Anýlar yumaðýnda düðüm asmalý kahve…
Ankara,19.02.2012 Ý.K