Her ne kadar
insan olmaya çalýþsak



Önünü
ve arkasýný düþünmeden
yaþamak adýna savrulsak



Hiçbir hesabýn
lahzasýnda idrake ve
izana kapý aralamadan uyusak



Keþkeleri hiç
anmasak, nederleri sinemizde
barýndýrmadan, ruhun vecdiyle durulsak



Edep olmadan,
erdem kalpte barýnmaz



Hesabý
olmayan bir akýl, irade
bakýmýndan muhatap alýnmaz



Gönül hu derken,
vicdanýn maveranýn dingin
sedasýndan bahsederken, izan bozulmaz



Muvazenesi
olmayan bir can, kullluk adýna
müsterih olup, kalbi sürur arzýna kavuþamaz



Suçlamak,
nefs için hýr çýkarmak kerihtir



Kalbi
olmayan herþey, þer için
avdet edilmiþ yegane tercihtir



Ruhun lisaný bellidir,
hak ve hakikatin ecrinden
söz eden bereket ve feyzin aþikar dilidir



Düþünmek insan için
ne kadar ulvi bir tercihtir,hakka
kul olmak için mizanýn alinden payedir



Zihnini tazelemezsen,
takviye etmeyi bilmezsen



Hangi fikrin
irfanýndan dem alacak, ruhunu
ve aklýný aþkýn sadrýyla yaþatacaksýn



Utku adýna
nasýl bir çýðlýk atacaksýn, cezbeden
bir nefes olmak için mi huzura çýkacaksýn



Kýrýlmýþ bir aynaya
bakarken, ruhunun ve kalbinin
kitabýndan ibret mi bulup aðlayacaksýn



En yakýnýný kaybedince,
kalbi sýzýn dinmiyor her nedense



Sana senden daha
yakýn olan kim var, aklýnýn ve kalbinin
iradi tercihine kim sabýrla bakar o vakitte



Kurumuþ aðaç,
solmuþ yaprak, gübresiz toprak nasýl
bir teslimiyetin halinde ki kederdir söyle



Nebadatýn
dili var, izanýn vecdinde
sessizce açar, tefekkür etmek için
nefesin aklýna sukut ederek bakar imrensene



Hangi halde
bulunuyorsan hamdet, hayýflanma



Her vaktin
bir sabahý olduðunu unutma,
verdiðin bela ahdinin sadrýnda ki kazada



Gül koparýlýnca,
kalp kýrýlýnca, aklý tutukluk yaþatýnca



Melal
susar,idrak anlamaya
baþlar derin bir hüzünle



Ýnsaný
yaþatmak aslolandýr,
kalbi lisanla konuþmak en mühim
sevdadýr, nefsi esaret þer adýna ne müthiþ beladýr





Mustafa CÝLASUN