Aslýnda bu yazýnýn baþlýðý; “Uht’ul Mukaveme’ya Tanýk Mektuplar” deðil, “Baþörtüsüne Özgürlük Yolunda Görülmüþtür” olmalýydý.

“Baþörtüsüne Özgürlük Yolunda Görülmüþtür” baþlýðý ilk etapta her ne kadar sizlere “Er Mektubu Görüþmüþtür” çaðrýþýmý yapsa da bu kitap bir “Er Mektubu” deðil, bu kitap çaða tanýklýk eden, zulme baþkaldýran eroðlu erlerin mektuplardýr. “Son Darbe 28 Þubat” maðdurlarýnýn yürek mektuplarýdýr. Yurdun dört bir yanýndan duyarlý, inanmýþ insanlarýn -hatta yeryüzünün deðiþik coðrafyalarýnda yaþayan inanmýþ insanlarýn- zulme tahammül edemeyen çýðlýklarýn mektup sayfalarýna düþen tarihi belgelerdir…

“Baþörtüsüne Özgürlük Yolunda Görülmüþtür” kitabý Hüda Kaya’nýn 28 Þubat Sürecinde verdiði mücadele sonucu, ailece maðdur edilerek, ailece cezaevinden cezaevine süründürüldüðü, yýllarca zindanlardan çürütülmeye terk edildiði bir dönemin/28 Þubat Sürecinin o karanlýk günlerinde kendisine gönderilen mektuplardan derlenen iki ciltlik bir kitap…

Kitaplarýn okuyucu bulamadýðý bu dönemde, tuðla kalýnlýðýndan iki cilt kitap yazmak belki zor bir iþ ama zor günlerin, zorlu mücadelenin mücahidesi Hüda Kaya bu zoru baþarmýþ ve biri 425, diðeri 432 sayfa olmak üzere toplam 857 sayfalýk iki ciltlik kitap yazmýþtýr…

Mektuplar, Þiirler, Basýndan, Mahkûmlar ve Hapishaneler olmak üzere dört bölümden oluþan bu koca iki ciltlik kitabý dün akþam saatlerinde aldým. Okumak için en az bir haftalýðýna kendimi programladým ama öyle olmadý.

‘Bir haftada ancak okurum’, diyerek kanaat belirttiðim kitabý önce bir göz gezdirmek için aldým elime ve ondan sonrasý…

Ondan sonrasý; o akþam ne haber dinleyebildim ne de Gazeteci Mehmet Ali Birand’ýn, bir haftadýr CNN Türk’te devem eden, “Son Darbe: 28 Þubat” belgeselini izleyebildim…

Hüda Kaya’nýn Baþörtüsüne Özgürlük Yolunda Görülmüþtür kitabýna öylesine dalmýþým ki, bitirmeden uyuyamadým. Evet, yanlýþ duymadýnýz; koca kitabý/857 sayfalýk iki ciltlik kitabý bir oturuþta okudum bitirdim… (Tabii ki, Guinness Rekorlar Kitabýna girebilmek için okumadým)

Baþörtüsüne Özgürlük Yolunda Görülmüþtür’de kendimi, geçmiþimi ve o dönemlerde beraber aðlayýp beraber güldüðümüz, ayný davadan ayný suç(!)tan yargýlandýðýmýz arkadaþlarýn o anki duygu ve düþüncelerini kaleme aldýklarý mektuplar yer aldýðý için okudum.

Objektif olarak; bu kitabýn belki edebi bir deðeri yoktu ama…

Bir dönemim þahitliði vardý bu kitapta.

Zulme baþkaldýran mazlum insanlarýn çýðlýklarýný duyabildim bu kitapta..

Bu kitapta yazýlan ve adý geçen her þey ama her þey gerçekti ve hepsi yaþanmýþtý…

Her mektupta ayrý bir sýzý ve ayrý bir acý iþlenmiþti ama bir tanesi vardý ki… Yazýmýn baþlýðýnda da yer verdiðim bu mektup; Adýyaman ilinden G. Aydýn imzasýyla “Uht’ul Mukaveme…” baþlýklý bir mektup…

Elbette ki, baþka duygusal ve edebi mektuplar da vardý.

Örneðin; Washington’dan Merve Kavakçý’nýn, bir dönemin en çok okunan “Huzur Sokaðý” adlý eseriyle gönüllerde taht kuran ve þu an saðlýk sorunlarýyla baþ baþa býrakýlmýþ Þule Yüksel Þenler’in, Mustafa Ýslamoðlu’nun, Ramazan Kaya’nýn ve çocuklarýndan Ýntisar’ýn, Nurulhak’ýn, Cihad’ýn, Nurcihan’ýn ve Mücahid’in o temiz, saf ve masum duygularla yazdýðý mektuplar… Hele Muhammed Mücahid’in, “Sevgili anneciðim” diye baþlayan mektupta; “Nasýlsýn? Ýyi misin? Ýnþallah iyisindir. Ama ben biraz kötüyüm, çünkü hastayým. Karným aðrýyordu. Ablam beni yataða yatýrdý” demesi var ya…

Siz de bir empati yapýnýz; cezaevindesiniz, dýþarýda/evde yalnýz baþýna býraktýðýnýz beþ çocuk (sonra geliþen olaylar/izinsiz yürüyüþler, protestolar nedeniyle onlar da cezaevine alýnacak ama…) ve çocuklardan en küçüðü, en tontonuþu (canýmýn içi) Mücahid’ten mektup gelecek, “Karným aðrýyor. Ablam beni yataða yatýrdý” diyecek…

Nasýl bir þey…

Söylenecek söz bulamayýnca siz de benim gibi aðlýyorsunuz deðil mi?

Ve Nurulhak…

O þimdi yok, bu fani dünyadan çoktandýr göçüp gitti, bütün bu olup bitenlerden þimdi habersiz (habersiz mi acaba?!..

Sessizliðiyle bizlere Hz. Meryem’i hatýrlatan Nurulhak’ýn vefatýyla ilgili; “O’na Artýk Kelepçe Yok” baþlýðýyla bir yazý yazmýþtým;

(O yazýya; “http://www.izedebiyat.com/yazi.asp?id=76900” lingte ulaþabilirsiniz)

Þimdi, yazý uzamasýn diye, ayný konulara girmek istemiyorum…

Ama “Uht’ul Mukaveme” baþlýklý mektup….

Yazarýn ifadesine göre; “Uht’ul Mukaveme” kavramý; “Ümmü’l Mukaveme’den” esinlenerek verdiði bir isim. “Ümmü’l Mukaveme”, “Direniþin Anasý” manasýna geliyormuþ… “Uht’ul Mukaveme” ise “Direniþin Kýz Kardeþi” manasýna gelmekteymiþ…

Ve yazar bu yüzden Hüda Kaya’ya “Uht’ul Mukaveme” diye selenmiþ mektubundan…

Ben de bu yazýmda; hem tarihe not düþürmek hem de “Baþörtüsüne Özgürlük Yolunda Görülmüþtür” eserinin isminin; “Uht’ul Mukaveme’ya Tanýk Mektuplar” olarak zihnimde kodlayarak saklýyorum.

Ve ayný haykýrýþla ben de haykýrmak istiyorum Uht’ul Mukaveme’ye…

“Biz bitmedik be Uht’ul Mukaveme, Biz ölmedik, kaçýp susmadýk… Ve yine bir rüzgar esti, kirli bir duman çöktü ve yine hicran ve yine sana zindan, ve bint’il Hüdalar’a sabýr düþtü Uht’ul Mukaveme…”

Not: Düþün Yayýncýlýk’tan çýkan Hüda Kaya’nýn ilk eseri olan “Baþörtüsüne Özgürlük Yolunda Görülmüþtür” eserini her kitapsever ve edebiyatseverlere gönül rahatlýðýyla tavsiye ediyorum…