Çýldýracaðým!
Bu belirsizlik benim sonum olacak.
Mevcut hayatýmýn sonu, yeni hayatýmýn ise baþlangýcý…
Hayat… Hem bir son ve hem de bir baþlangýç…
Ýçinde barýndýrdýðý bu tezat deðil midir zaten onu deðerli kýlan?
Ve bizi biraz da korkutan.
Son acý verir, baþlangýç ise heyecan.
O yüzden deðil midir siyahýn sonu, beyazýn ise baþlangýcý çaðrýþtýrmasý?
En sýkýldýðýmýz anda, açmaz mýyýz hemen beyaz bir sayfa hayatýmýzda?
Hayat…
Oysa sen önce de vardýn, sonra da varsýn…
Sen hep ayný ama yolcularýn farklý…
Kim senin yerinde olmak istemez ki?
Kimse!
Daha dünyaya geldiðimiz o gün, baþlar iyi temenniler, güzel dilekler…
Mutlu, uzun bir hayatýmýz olmasý için edilir dualar hep bir aðýzdan ama
Kaygýlýdýr, tedirgindir hep bir tarafýmýz…
Hayatýn ne getireceði belli mi olur der ve
Dalarýz o bilinmeyen meçhule.
Bilinmezliktir daha ilk günden bizi yiyip bitiren…
Ýþte bundan tercih edilmez bebek künyelerinde sýklýkla senin adýn
Ve tercih edilir en sýradanlarý.
Sýradanlýk bizi baðlarken birbirimize,
Farklýlýk ayýrýr kutuplarý.
Oysa ben…
Yaþamak isterdim Kuzey kutbunda,
Doðmuþken Ýstanbul’da.