YILDIZ YAÐMURU


Küçük bir ilçede yaþýyoruz ya, belediye hoparlöründen yapýlan duyuru, doðal olarak herkesin ilgisini çekti. Gönüllerde yatan aslanlarýn çoðu, kuyruklarýný bir ters yüz edip havalandýrdýlar.
Konu þu: Bizim ilçede dizi film çekeceklermiþ. Ýþin ilginç yaný mý? O daha güzel; dizinin oyuncularý bizim ilçe insanýndan olacakmýþ. Aldý mý herkesi bir heyecan? Kalpler baþladý mý kütüldemeye. Az þey de deðil tabi; iþin ucunda dizi yýldýzý olmak var, paraya para dememek var. Ýlçe halký da iþin hakkýný verdi zaten. Her sokaktan neredeyse birkaç dizi filmlik artist adayý çýktý.
     
      …

      Böyle bir iþten köþeyi dönecek yýldýz oyuncular bir yana, daha çok kiþiye ekmek parasý çýkardý doðrusu. Öyle ya, bunun baþ erkek oyuncusu var, baþ kadýn oyuncusu var, onlarýn analarý babalarý, kardeþleri, þöförleri, kötü kadýnlarý, býçkýn delikanlýlarý, açmalarý kapatmalarý, aþçýlarý, manavlarý, kömür daðýtým görevlileri var, tefecisi var, hýrlýsý hýrsýzý var; nesi olmaz ki?
Ama, insanlara rol beðendirmenin de zorlu bir iþ olduðu anlaþýldý bu arada: Daha fol yok yumurta yok, ilk itiraz çýkmaz sokaðýn köþesinde oturan Hüsnü abiden geldi. Neymiþ? Bu dizide iç güveysi rolü varsa, kesinlikle kabul etmezmiþ. “Hýrsýz bile olurum ama, iç güveysi demeyin bana” diye tutturdu. Neyse ki, mahallenin sözü dinlenenleri, susturmak için, mafya babasýnýn köpeðini gezdiren adam rolüne razý ettiler de, sesini kesti.

     …

Bu dizi iþinden bizim Zeki’nin baþýna gelenleri hiç sormayýn. Zavallý utana sýkýla anlattý zaten:
“Arkadaþým, burada film mi çekeceklermiþ neymiþ. Bizim küçük oðlanýn boþboðazlýðý, baþýma iþ çýkardý. Çocuk ya, annesinin yanýnda, baðýra çaðýra söylüyor:
- Baba, kötü kadýn rolünü Asuman ablaya versinler.
     Þaþýrdým kaldým:
- O da nereden çýktý oðlum?
     Nereden çýktý dedim ya, asýl tehlike açýklamasýnda yatýyor:
- Hani sana balkondan bacaklarýný gösterip duruyor ya.
     Al baþýna belayý þimdi. Dizi çekimiyle filan ilgilenmiyormuþ gibi görünüp kendi halinde fasulye taneleyen hatun, bir an elindeki iþi býraktý:
- Ne dedin sen? Kim nereye nesini gösteriyormuþ bakayým!
     Ben aslýnda farkýnda bile olmadýðým olayý, “Film film, çekim var ya..” falan filan diye geçiþtirmeye çalýþsam da, boþ. Haným ikide birde, görürsün sen, der gibi baþýný yan yan sallamaya baþladý. Hatta sayýklamalarýna bakarsan, düþünde bile Asuman’ýn bacaklarýný cart diye ayýrma antrenmanlarý yapýyor.”     

      …

Zavallý Zeki’nin durumu acýklýlýðýný koruyadursun, çevredeki film yýldýzý
olma heyecanýnýn hiç de hýz keseceði yok. Yan komþunun kýzý baþ kadýn oyuncu olmayý kafasýna koymuþ. Annesinin izin vermeye niyeti olmasa gerek, uyarýyor:
-      Bana bak, öpüþme sahnesi istemem; ona göre.
Kýzýn yanýtý hazýr:
- Senin için rahat olsun annecik; o sahnelerde zaten dublör kullanýcam. Kýlýma dokundurmam.
      Annenin kýza güveni yok, eski defterleri açýyor:
- Kýlýna dokundurmayacakmýþ; o sarý oðlana da elini tutturmazdýn hani?
      Annesi üstüne gittikçe kýz celalleniyor:
- Kýrk kez anlattým, anlamýyorsun anne! Çocuðun ayaðý halýya takýlýnca üstüme düþtü. Sen kaza diye bir þey duymadýn mý ömründe?
      Anne kaza sözcüðüyle tanýþýk aslýnda. Kendi kendine söyleniyor:
- Senin doðuþun asýl kaza.
- Bir þey mi dedin?
- Yok bir ses duyar gibi oldum da.
- Ýyi dinle, oyuncu ilanýdýr. Sana da bir anneanne rolü çýkar belki.

     …

      Kenar mahallede bir kahvehane; dört genç okey oynuyorlar. Tam bir el bitip taþlarý karýþtýrýrken ilanlar yine baþlýyor. Oyunculardan biri, çok meraklý, bir yandan “kesin þu takýrtýyý!” deyip kulak kesiliyor. Evet, yine film ilaný. Oyuncular aranýyor. Dip masada elini ezan okur gibi kulaðýna yaslayan yaþlý amca da ilandan hiçbir þey anlayamamýþ, soruyor:
- Çocuklar, dede rolü boþ muymuþ, ilaný okuyan haným kýzým ne diyor?
Okeycilerden biri iþin gýrgýrýnda, amcaya takýlýyor:
- Doluymuþ bey amca. Kahvelerde iþsiz güçsüz dede çok olduðundan, en önce dede rolleri tamamlanmýþ. Þansýna küs artýk.
      Hazýr meraklý bey amcayý bulmuþken sürdürüyor da:
- Çok güzel, babacan mý babacan, bir nine rolü var ama; ýýh, sana gelmez. Sorun var!
- Ne sorunu var evladým.
- Öyle pala býyýklý nine olmaz. Ýlçemiz için kötü reklamdýr.
     Kaný kurur yaþlý amcanýn, ahir ömründe bir film yýldýzý olayým diye heveslenirken.      
      …

     En zoru da ayný iþyerlerinde, çalýþanlarýn birbirlerini atlatýp yýldýz olmaya koþmalarý oldu. Bir tornacý dükkanýnda, usta, kalfa ve çýrak çalýþýyor; üçü de ayný duygularda. Çýrak küçüklüðün de etkisiyle hemen konuya giriyor:
-     Usta bana yarýn için yarým gün izin verir misin?
- Ne izniymiþ o?
     - Belediyespor’un futbolcu seçmeleri var da, ona katýlacam.
      Neyse ki, usta futbola meraklý, çýrak izni koparýyor. Ardýndan kalfa da lafý evirip çevirmeye baþlýyor:
     - Usta aksiliðe bak, yarýn ben de þey yapamayacaðým.
Kalfa dükkanýn en önemli adamý, izin almasý zor. Ama o oyuncu adayý olmanýn verdiði þevkle bir yöntem buluyor:
- Yarýn bizim eniþtenin kaynatasý ameliyat oluyor da, baþýnda bekliyeyim; kan man gerekir bakarsýn.
- Kimmiþ öyle o, baþýnda bekleyecek kadar?
      - Sen tanýmazsýn usta; adam bize iki yerden akraba. Bir uçtan da annemin kocasý oluyor.
      Ustanýn kafasý iyice karýþýr. Ama kendisi de gelmeyecektir ertesi sabah. Tamam der ikisine de. Yalnýz kendisinin de gelemeyeceðini, yarýn dükkanýn kapalý kalacaðýný söyleyince, kalfa çýrak þaþýrýrlar:
- Senin ne iþin var usta?
      - Çoktandýr uðrayamadým, annemin kabini ziyaret edecem.
      Bahaneye daha çok þaþýrýrlar:
      - Mukaddes teyze yaþýyor! Bu hangi annen?
      Yalaný iþe yaramayan usta doðal olarak sinirlenir:
      - Babamýn diyecektim be, adamý yalancý çýkarýp durmayýn!
      Usta sinirlenmiþ gibi yapýnca kalfa çýrak sesi keserler. Korkudan babasýnýn da sað olduðunu söylemeye cesaret edemezler.
      Ertesi gün sabahýn erken saatleridir; üçü üç ayrý koldan, yýldýz seçimi yapýlan binanýn kapýsýna doðru ilerlerler. Üç yýldýz adayý, birbirlerine hiçbir þey sorma gereði duymaz, yalnýzca tebessüm etmekle yetinirler.

     …

     Bu arada, içerde yasak olduðundan, bir devlet dairesinin köþesinde sigara içen iki memur dertleþmektedir. Dumanýný önce üfleyeni konuya girer:
- Böyle olmayacak, ek iþ þart oldu.
Öteki o denli umutlu deðil:
- Kendini kolay bulduk ya, ekini de buluruz artýk.
     Sigaranýn dumanýný önce üfleyen, bu olumsuz bakýþ açýsýna karþýn yine de umudunu yitirmez:
- Öyle deme. Bak ilanlara, durmadan oyuncu arýyorlar. Yýldýz olma fýrsatý ayaðýmýza kadar gelmiþ.
     Öteki de yarý þaka yarý ciddi katýlýyor dumaný önce üfleyene:
- Ne diyorsun, buna iþ ilaný filan denmez; film yýldýzý olalým, diye ayaklarýmýzýn altýna kýrmýzý halý sermek, denir.
Zaten böyle bir morale gereksinim duyan sigaranýn dumanýný ilk üfleyen iyice heveslenir:
      - Hah iþte böyle de. O ünlüler, analarýnýn karnýndan dizi yýldýzý doðmadýlar ya.

     …

     Ýlçenin her yanýnda bunlara benzer konuþmalar olur; ve seçmelerdir, çekimlerdir derken, günler geçmiþ, dizinin oynayacaðý gün gelip çatmýþtýr. Ýlçe halký televizyonun karþýsýndadýr. Dizinin öz be öz biziz ilçeden oyuncularla çekildiði söylenen ilk bölümünü izlemeye baþlarlar.
     Tren bizim istasyonda durur, inenler yola koyulup ilçe merkezine doðru ilerlemeye baþlarlar; ve kalabalýðýn ardýndan çekilen görüntülerdeki ense traþý, ceket rengi gibi ayrýntýlarýndan bizim ilçeden iki kiþinin film yýldýzý olma konusunda yol aldýklarý görülür. Baþka bir görüntüye rastlanmaz. Hevesler, çekilecek yeni dizilere saklanýr.