Destan metinlerini okumayý çok severim.
Eðitim hayatý içinde hemen hemen herkes bu tür metinleri hayatýnda bir kez okumuþtur.
En azýndan tanýþýklýklarý vardýr yani.
Tarihte bir gerçek vardýr, zamanla bu gerçek abartýlarak düþle yoðrulur. Günümüz bilgi ve bilim/teknoloji çaðýna gelindiði zaman ilk gerçek yeni kuþaklara nasýl öðretilmelidir? Yani doðruyu nasýl bulmalý?..

Oðuz Kaðan’ý bilirsiniz.
Iþýktan doðduðu,
Gökyüzlü olduðu,
Aðzýnýn ateþ, perilerden güzel olduðu anlatýlýr.
Ayrýca,
Annesinden ilk sütü emdikten sonra konuþtuðu,
çið et, çorba ve þarap istediði,
kýrk gün sonra büyüdüðü ve yürüdüðü gayet abartmalý bir þekilde verilir.
Ayaklarýnýn öküz ayaðý, belinin kurt beli, omuzlarýnýn samur omzu, göðsünün ayý göðsü olduðundan bahsedilerek abartma ifrat (bir þeyde aþýrýya gitmek) derecesine çýkartýlýr.
Sorularým þunlar:
Sizce bu gerçek olabilir mi?
Aklýnýz ve mantýðýnýz böyle bir þeyi kabul edebilir mi?
Usa, bilime önem veren birisi iseniz yanýtýnýz, “ hayýr, olamaz.” olmalýdýr.

Yazýya biraz mizah katmak ve düþündürtmek adýna bir fýkrayla giriþ yapalým.
“Adamýn biri bir akýl hastanesini ziyareti sýrasýnda, baþhekime sorar:
Bir insanýn akýl hastanesine yatýp yatmayacaðýný nasýl belirliyorsunuz? Baþhekim:
Bir küveti su ile dolduruyoruz.
Sonra hastaya üç þey veriyoruz.
Bir kaþýk,
bir fincan ve bir kova.
Sonra da kiþiye küveti nasýl boþaltmayý tercih ettiðini soruyoruz. Gelen yanýta göre akli ve mantýki durumunu deðerlendiriyoruz. Baþhekim gülümseyerek adama, “Peki, siz ne yapardýnýz?” diye sorar.
Adam: Normal bir insan kovayý tercih eder. Çünkü kova kaþýk ve fincandan büyük.
“Hayýr!” der baþhekim. Normal bir insan küvetin týpasýný çeker.”