Söyleyemem hicranýmý
Beni benden geçiren firkatin sevdasýný
Ten fani iken, kalp inþiraha talipken, nefs nasýl hükmeder
Niye iradem zafiyete girer, heves ve his bu kadar mý þedit bir keder



Ýçimde bir korku var
Derin bir sýzýyla hülyalarýmý aralar
Ufkum makus haline yanar, aklým divaneye bakar
Ne kadar göçen varsa, umutlarý o an içimde titrer ,ah uzarým baþlar



Yazmak, niye yamaktýr
Kurak topraktan sanki medet ummaktýr
Hýçkýran gönüllerin vecdine þahit olmak, aþký anmaktýr
Yürek sevdaya hasret iken, ihsan sinemde ne derin bir hicrandýr



Þahit olma sefil halime
Merhamete muhtaç olan kalbi hissiyatýma
Yitip giden, sinemde üþüyen yad-ý zamana,dinmeyen figana
Ne söylerim, kimden medet umarým, acizlik içinde çýrpýnan caným



Hangi pýnarý görsem
Þevkiyle sürur bulup, öteleri düþünsem
Ruhumun mavera aþkýyla yüzleþtiðine þahit olup serinlesem
Akan gözyaþlarýmý hiç silmeden hu desem ve nefesin sahibine hamdetsem



Bir lokma ekmeðe muhtaçken
Gücün ve iradenin sahibi en yakýnýmda ki hakikatken
Neden ah eder yüreðim, sabýrla yuðrulan melalim, suket ettiren idrakim
Neyi hakkýyla þehredemiyorum,burukluk içinde soluyor,yalnýzlýk içinde ki halim



Güle söyle kim aþina olur
Gönlü itminan kalýr, hangi sevdasý kahýrla okunur
Narýn haþyetinden emin olunur, nur ile hemhal olup kurtulur
Sabýr ne müthiþ bir nasiptir, edebi öðreten hatiptir, aþk evet, ihsana taliptir