BALATALARA BAKTIRSAM ÝYÝ OLACAK- 1



Akþama doðru Fadýllý Köyünde siyah mantolu yaþlý göçmen kadýnlarý sokaðýn köþesinde toplaþmýþlardý. Beyaz badanalý duvarýn önünde mantolarýnýn yarattýðý kontrast onlarýn çok uzaktan bile göze çarpmalarýný saðlýyordu. Sazlýklarýn, zeytinliklerin ve incir bahçelerinin üzerinde güneþ yavaþ alçalýyordu. Hava ýlýk ve kýpýrtýsýzdý. Çok deðil yarým saat sonra kadýnlar telaþla evlerine daðýlacaktý. Sohbetin tadý damaklarýnda yarým kalacak ama “Eyvah eyvah gün battý ama tencere boþ. Evde iki kaþýk bile yemek yok. Herif az sonra çýkýp gelir,” diyeceklerdi. O kadýnlardan birkaç yüz metre ötede bir tarla dolusu leylek vardý. Ben diyeyim yüz, siz deyin iki yüz. Hepsi birbirinden uzak ayný tarla içinde mýsýr taneleri gibi bir uçtan ötekine saçýlmýþtý. Kadýnlarýn leyleklerden haberi yoktu. Leyleklerin de kadýnlardan. Öylece akþamý bekliyorlardý. Onlarda yarým saate kalmaz uçup çatýlarýndaki yuvalarýna gideceklerdi.

Þehre on beþ kilometre uzakta bir köydeyiz. Evimiz yoldan yirmi metre kadar yukarýda. Bir ucu koruluða kadar uzanan bir tarla içinde… Eve toprak bir patikadan yürüyerek ulaþýyoruz. Patikanýn yoldan ayrýldýðý yerde yaþlý bir çitlendik aðacý var. Evin aþaðýsýndan geçen yol henüz asfalt deðil. Dereden toplanmýþ her biri futbol topu büyüklüðünde ve yuvarlak taþlarla döþenmiþ. Estetik kaygýlarý boþ verin en kolay yoldan çamurdan arýndýrýlmaya çalýþýlmýþ bir yol iþte. Hamile bir kadýn bu yoldan otomobiliyle geçse hoplayýp zýplamaktan çocuðunu düþürür. Yaþlý çitlembiðin gölgesinin birazý yola düþüyor, birazý patikayý izleyen yamacýn üzerine. Evin tarlaya bakan kýsmýndaki ahýrlar briketlerle özensizce örülmüþ. Sývasý hatta badanasý bile yok. Hatta zamanla zeminde oluþan çöküntüler nedeniyle duvarlarda çatlaklar oluþmuþ.

Çitlembiðin gölgesine az önce gelip uçaðýmý çekmiþim. Otomobilin yüzüne bile baktýðým yok. Fukara toz içinde kalmýþ. Kýzým; “baba uçak hala çalýþýyor,” dedi. Motoru stop etmeyi unutmuþum üstelik kontak da üzerinde kalmýþ. Uçaðýn soba borusundan kalýn eksozundan duman deðil ama hafif bir ateþ dýþarýya kadar uzanýyor. Motoru stop etmeyi unuttuðum için kim bilir ne kadar benzin boþa gitmiþtir? Uçak diyorsam öyle iki kiþilik eðitim uçaðý falan deðil yani. Resmen askeri bir uçak... Kabine iki kiþi sýðabiliyor ama tepkimeli bir þey, roket gibi. Üzerinde gri bir kamuflaj boyasý var. Gövdesinde kocaman harflerle F5 yazýyor. O yazýnýn hemen altýnda daha bir sürü rakam ve harf var. Yeni modelleri çýkýnca bunlarý büyük pazarlarda ikinci el olarak sattýlar. Ben de bu uçaðý beþ bin lira civarýnda bir paraya aldým.

Her þeyimiz tam uçaðýmýz bari eksik olmasýn. Asýl sorun uçaðýn çalýþýyor halde býrakýlmasý deðil. Benzini biterse þehre gidip bidonla getirmek lazým... Bir iki bidon benzin bunu yerinden bile kýmýldatmaya yetmiyor. Uçaðýn kontaðýný kapatýp kokpite asýlý merdiveni aldýðýmda “buraya nasýl inebildiðimi ve taþlý yoldan yeniden nasýl havalandýracaðýmý düþünüyordum. Pat pat pat diye bir helikopter üzerimde süzülmeye baþladý. On beþ yirmi saniyede komþu bahçenin kýyýsýna indi. Ben tanýmýyordum. Komþumuz olan yaþlý kadýn ve adamýn emekli albay bir oðullarý varmýþ. O gelmiþ. Kimseye selam vermeye bile tenezzül etmeden patikayý týrmanýp tepedeki eve doðru çýkýp gitti. Annesi ve babasý ben kendimi bildim bileli komþumuzdur. Onlarýn da týpký bizim gibi yamacýn üzerinde evleri var. Bizimkine sýnýr olan kendi tarlalarýnýn içinde... Þimdi hem onlarýn tarlasý hem de bizimki sapsarý boþ bir anýzdan ibaret. Albay yürüyüp gitti ama Amerikan filmlerinde fýrlamýþ iri yarý helikopter pilotu motoru susturup aþaðýya indi. Önce helikopterin etrafýný kolaçan etti. Sonra siyah gözlüklerini takýp bize doðru yürüdü. Adamýn boyu benimkinin neredeyse iki katýydý. Ayakkabýlarý dahil bütün giysileri simsiyahtý. “Uçaðý biraz ileri alýn da ben helikopteri çitlembiðin gölgesine çekeyim,” dedi. Konuþmasýnda kendinden son derece emin, her sözünün emir kabul edilip yerine getirilmesine alýþmýþ biri vardý.

- Niye kine, dedim.
- Güneþte kalmasýn, dedi.
- Sýkma canýný varsýn kalsýn, Dondurma deðil ya erisin.
- Güneþte kalýrsa komutan kýzar.
- Sen böyle konuþursan da ben kýzarým. Ben bu evin sahibinin oðluyum. Bu bahçe ve aðaç da bize ait… Komutanýn istediði kadar kýzabilir, dedim.

Küsmüþ küçük bir çocuk gibi somurtup gitti. O daha helikopterin yanýna bile ulaþmadan üzerimizden bir askeri yýldýrým hýzýyla geçip gitti. James Bond film kahramaný tipinde bir kadýn biri erkek iki kiþi ayný anda paraþütleriyle yere indiler. Ýnerken sadece birinin postallarýný gördüm. Ne oluyor demeye kalmadan paraþütlerini toplayýp helikopter pilotunun yanýna indiler. Az önce geçen uçaktan atlamýþlar. Paraþütlerin askýlarýný ve bez yumaðýný ona býrakýp patikadan yukarýya týrmandýlar. Emekli albay komþumuz arkadaþlarýyla mangal ve raký keyfi yapacakmýþ. Az önce küsüp giden helikopter pilotu arayý düzeltmek için ben soramadan bunlarý kendisi söyledi. Aramýzda bir diyalog baþlamasýný istediði açýk seçik anlaþýlýyordu.

Bir tarla dolusu, yüzlerce leylek hiç hareket etmeden öylece duruyordu. Yoldan bakýldýðýnda canlý olup olmadýklarý bile anlaþýlamýyordu. Gerçek olduklarýný bilmesem bir heykeltýraþýn figüratif çalýþmasý sanabilirdim. Üstelik hepsi birbirinden olabildiðince uzaða mýsýr taneleri gibi saçýlmýþlardý. Karýnlarý aç mý tok mu bilmiyordum. Neden böyle kýpýrtýsýz ve hüzünlü duruyorlardý? Yarým saat sonra güneþ iyice alçalacaktý. Leylekler Fadýllý köyündeki evlerin çatýlarýndaki yuvalarýna döneceklerdi.

Seyfullah