Anladým ki artýk
Senin geleceðin ve hatta nedenlere ineceðin
Saikleriyle yüzleþip, hiddete ödün vermeyip, nefsini düþüneceðin
Hesabýn her halinde gözyaþlarýnla arýnmak için gayret edeceðin çok zor görünüyor


Ýnsan önce düþünmeli
Sonra kal etmeye, aklýn ve izanýn muvazenesinde
Kalbi hassasiyetin latifliðinde, kýrýp dökmekten vazðeçmeli
Nedamet duymamak için tefekkür etmeli, kalp kýrmanýn çare olmadýðýný alamalý


Heves ve his aklý kör eder
Edep ve sabýr hali terbiye eyler, kanaat ne müthiþ deðer
Gitmeden, göçmeyi nasýl içimizde barýndýracaðýz, umutlarý nefs için mi kurutacaðýz
Nederler kaygýsýndan ne vakit kurtulupta, keþkelere bulaþmadan gülmeyi baþaracaðýz


Evet, sefillik ve rezillik benim
Ve hatta piþkinlik ve aymazlýk vazgeçmek istemediðim
Ne kadar acziyet ve zan varsa tutunduðum kýymetlim dersem, inanýrmýsýn
Yoksa hala dedeðim dedik zehabýyla mý yaþayacaksýn, esir etmek için durmayacaksýn


Rýhtýmlar bomboþ, martýlar sarhoþ
Dalgaya iliþen nazarým ne kadar muzdarip ve nahoþ
Nerde huzur bulacaðým, yalnýzlýk limanlarýnda göçmeye mi adanacaðým
Yoksa uykuya hasret bir zavallý gibi aðlamaya mý kanacaðým, bankta mý sabahlayacaðým


Vican neden bu kadar sessiz ve çaresiz
Kalp burkulurken, nefesin takati çekilirken, lahza alay ederken
Ýradem bizar halde inlerken, aklým ruhuma seslenirken, ümitler sefilleþirken
Hangi yüzle el açýp ruhumun sahibine iltica etmeye cüret edip, müddete eriþeceðim


Her unutmak çabasý, çarersizlik sancýsýdýr
Meðerse mazi bazen ne kadar karanlýk ve nahoþ sayfalarýn figanýdýr
Hangi yokluða itiraz etmeliyim, içimi kemiren asiliði nasýl edebe adayýp arýnmalýyým
Vurgun adýna kimden davacýyým, masum niyetimi harap eden nefesten artýk çok uzaktayým



Mustafa CÝLASUN