Güldüðüme sevinme


Aðlatýr acýlar,
çile tadýnda ki ýzdýraplar,
figan ettiren yaralar


Çelebi
olmalý insan,
gamý hiçe sayan,
yalnýzlýktan dem alan, Rabbine sýðýnan


Medet adýna,
muhtaçlýðýn farkýndalýðýyla,
acziyet nefsin olunca düþünmelidir yol alan can


Korkular
metanet zerkeder
Akýl, irade ve vicdan
her bakýmdan aktif melalin azmidir


Edilgen olan
nasýl bir halin tuvalden
akseden rengidir, yedirenk ne diyedir


Gökkuþaðý
ne kadar masum,
kuþun ürkek bakýþlarý,
kelebeðin teslimiyet farký, aþk þiarý gibidir


Suskun
hýçkýrýklar ne biçer
Bin hüzün içinde yürekten s
ökün eden umutlarý ný ufka eker


Vakit
ve nasip ne der,
niyet ve azim niye keder,
insan tefekkür ettikçe nefsiyle baþ eder


Vicdan,
irade ve akýl
aktif kýlýnmýyorsa
ne kadar suskun ve bizar
olur ey kalbi olan makbul deðer


Annen
aðlarken, baban yanar
Kan her ne kadar akýp
gitsede vicdanýn sessizce aðlar


Þefkat
ve muhabbet,
edep ve vaziyet nizam
edildikçe hissiyattadýr rahmet


Kalp kararýnca,
izan daralýnca,irade
zafiyete dalýnca,akýl çaresizdir,
edep halsizdir, zahmet


Aþký
kerih görme ve hiç yerme
Sevmeyi öðrenmediysen,
zan içinde nefeslenmeye itibar etme


Ruhundan vazðeçme,
kalbini lekeye terk etme,
iradene sarfýnazar edip eritme


Nefesin müddetine,
aklýn ihsan için lütfedildiðine,
iraden adýna hürriyetine nazar et, çekinme


Ne yaparsan
kendine kalacak
Masivaya dalýp ziyan olursan
adýna aðlayan bir þey bulamayacak


Elbet
birgün vakit dolacak,
lahza alnýndan ter boþaltacak,
burun kemiðin sýzlamaya baþlayacak


Ne kadar çýrpýnsan,
fersiz gözlerinle umut baðlasan ve
medet umsan hiç birþey eskisi gibi olmayacak




Mustafa CÝLASUN