Oysa ne
kadar bereketlidir
Latiflik adýna zariftir, adeta
ülfet sunan bir müddet-i saadettir



Ruh
ve kalp vicdanýn
lisanýndan kal eyleyen
hakikattir, irade hürriyet demektir



Nefsiyle
baþ edemeyen
dert ve kader sahibidir,
zafiyet için kim hesaba çekilecek bedeldir



Ümitsiz
haz naz-ý cefadýr
Kahrý ne kadar kerih bir
hezeyandýr, sürur çok uzaktýr



Gül
dikeniyle pür nur
olan aþk-ý safadýr, nezaket
içinde var olan edeb-i sabýrdýr



Düþünmek
yetmez, fikirsiz
tefekkür edilmez, ibret,
irfana dönüþmedikçe hal demlenmez



Süreyya
yýldýzý naiftir
Ümitleri ayan eden, ufku
yücelten, cehti önceleyen ayettir



Kitab-ý celil
nasýl bir hakikatin bela
ahdinden söz eden ibret-i muvazenedir



Dirlik
ve birlik hakkýn
rýzasýnda aþikar olan gerçektir,
tefrika eden her kimse þirrettir



Hangi
þairin þiirini okusam
Mýsralarýnda kaybolan
umutlarýmý bulsam ve hayýflansam



Mazi için
ne yapsam,
yadýmdan akseden
hýçkýrýklarý ruhumun kadresi saysam



Gözyaþlarýmý
sessizce býrakýp, kalbimin
sahibine lisan-ý edep ile anlatýp, baðýþlansam



Ey yüreði
karanfil zadesi
Lisaný gül bahçesi, sinesi
suhuletin kalesi, sabrý aþk payesi olan can



Hangi
varlýðým adýna nazar edeyim,
periþanlýðýmý nasýl gizleyip affýný dileyeyim



Hatalar benim,
nasýl bir divanelik içindeyim,
acziyetimle hemhal edip sessizce göçeyim



Topraðýn
dilini çözeyim
Utanmak için cehtimi
hasredeyim,nefsanilikten geçeyim



Bir heves uðruna
heba olmak, zan içinde yaþamak,
hiddet ve þiddetten temizleneyim



Saf ve duru
bir kalp ile kapýna geleyim,
feda olmak için,
ihsana kanmak için ömür vereyim




Mustafa CÝLASUN