Aldýrma Baksan da Göremiyorsun

Bir hüzün daðlýyor akrepten yaman,
Sen yarama bakma, göremiyorsun.
Korkudan karardý, aydýnlýk zaman,
Aldýrma baksan da göremiyorsun…

Anla biraz, dinle biraz durgunum,
Belalara karþý durdum yorgunum,
Bodur devler pusu kurdu vurgunum,
Aldýrma baksan da göremiyorsun…

Hep doðru bilinen çizgiler eðiri,
Hasret duldasýnda yazgýlar eðri,
Tükenen, baþlayan dizgiler eðri,
Aldýrma baksan da göremiyorsan…

Nar kýrmýzý dürtü kan kusturduðun,
Ýçindeki sesler zor susturduðun,
Kendi baþkaldýrýn hep bastýrdýðýn,
Aldýrma baksan da göremiyorsun…

Günyüzü görmeyen düþ fýrtýnasý,
Sulu sepken yaðsa yok bir manasý.
Altýn kalpli; ak süt vermiþ, anasý,
Aldýrma baksan da göremiyorsun…

Her aðaç güneþten çekerken sancý,
Döner çiçeklerden çýkarýr hýncý,
Eskimez hasretim bilmez, yabancý,
Aldýrma baksan da göremiyorsun…

Zamanýn koynunda kýpýrdar durur:
Umut, kanadýna kördüðüm vurur,
Kaçtýkça yaklaþan bakýþtan kurur,
Aldýrma baksan da göremiyorsun…

Söner avucumda; tutsam, yýldýzý,
Her gün çizgileri çoðaltan sýzý,
Çimen neden yeþil, ateþ kýrmýzý?
Aldýrma baksan da göremiyorsun…

Özcan Ýþler