Kadýnlýðýma aðlayan, þiirlere akýyor gözyaþým,
Ölümüne sevdalýydý, aþktý bulutlara tutunan hazan!
Esiyordu akasya kokulu kasabalara
Güneyden topladýðým rüzgârlar;
Biliyordu yaradan,
Sende sezmiþtin annem,
Az geldi bu ömüre, ýslanan dualar.

Elimde olsaydý keþke,
Dilime düþürebilseydim ”ben seni sevmedim hiç”
Yalanýný.
Karþý mahalle çocuklarýndan utanmadan,
Mayýs yaðmurunda ýslatamadým saçlarýmý,
En deli halimle sustum iþte,
Sustum,sen geçerken canýmdan.

Toplayacaðým ceplerime bir bir,sana dair yazýlmýþ
Ne kadar sevda þarkýsý varsa sokaklardan.
Sevda/sýzým
Karar/sýzým
Gözlerine gömdüm bir ton geçmiþi,
Þimdi.Þimdi ben artýk yarýn/sýzým…

Özledim!
Hayalin silinmek üzere,
Bir kez daha konsan özlettiðin gözbebeklerime….

Avuçlarýnda can vermiþ onca þiir tanýr beni,
Yolundan çekilen kuþlar anlatsýn
Issýz bedenimin yolculuklarýný,
Kaç bahar dolanýp geçti saçlarýmdan?
Mayýs/sýzým.
Bahar þarkýlarý katletti içimi,
Sesin kulaklarýmdan silinmedi uzunca bir zaman,
Her akþam kan oldu, ekmeðim aþým,
Sen olmasan,
Ne iþim olurdu benim,
Kavuþmakla, özlemekle, þiirle.

Yeni yetme bir gelin edasýyla
Salýnan bu kentin,
Kýraç daðlarýnda can/sýzým.
Batan akþamda güneþ kan çanaðý,
Bulutlar bakýþýný düþürmüþ,
Hasret dilsiz;
Annemin okumayý bir türlü sökemediði zamandan
Vakitler sabýkalý.
Geçmiþ dalgalý deniz,
Gece yine dünümü çalan hýrsýz,
Sevgilim.
Sevgilim, söylesene,
Bu aþký gömeceðin, kaç bahar kaldý?
(OLDUÐU GÝBÝ AÞK adlý þiir kitabýmdan....)