Her vakit
düþünmüþümdür
Umut içinde nefeslenirken,
açan çiçeklerenazar ederken


Kederden
arileþip, sürurla
meþk etmenin hazzýma
eriþirken,nasip hal,mdeyken


Yazman iþterdim,
ümit içinde feryadýmý naif
kalbinin derinliðine býrakmayý yeplerdim


Ve fakat
bin hüzünle vazgeçtim
Endiþeler yakamý býrakmadý,
üzermiyim kaygýsý aðýr bastý


Kýrýlan
ümitlerimiiçimde sakladým,
her yadýmla sana olan muhabbete kandým


Gün gelir
fýrsat bulurun sandým
nefesin müddetine adandým,
içimden geleni anlatamadým


Onlarca beyaz
sayfayý karaladým
Derin bir ah çekerek
gözyaþlarýmdan adeta deva aradým


Bilmem ki
ne yapmalýydým,
nasýl titrediðimi aþikar
kýlýp sancýdan kurtulmalýydým


Halime
matlup olman, edebin
muvazenesiyle ruhumu okþaman,
sukun býrakan halden çýkman
En büyük bahtiyarlýðým olurdu


Yazan gönül
nispeten durulurdu,
yanan hal kurtulurdu


Muhabbet
ve surur çok uzaktanda olsa
naciz kalbimle buluþur ve anlam katardý


Dinmeyen figaným,
ah eden vahým, hicran ile yol alan
yangýnlýðým þevke kanar ve açardý


Sahaflar
çarþýsýndayým
Ziyaret ettiðim raflar seni
anlatýyor bana, kitabýn ahýyla


Ne kadar
çok dalardýk,
sayfalarda kaybolur
ummanýn sukunetiyle haz yaþardýk


Sessiz rekabetimiz,
ümit içinde ki dirliðimiz, edebe
dair hassasiyetimiz naifliðinizden akardý


Her sualimde
nedense çekince vardý
Ehliyet ve liyakat hususunda
ki hassasiyetiniz her vakit aþikardý


Sevgiden
ve aþktan söz etmek,
hürmeti binaen ukteleþen
ahýn firkatiytle kal etmek sýrdý


Yaþamak adýna
bu vadide hak ve hakikat
için iradeyi vakfetmek, ecir için direnmek ikramdý


Mustafa CÝLASUN