Söz
etmem, gam çekmem
Nederler kaygýsýyla nefsi
sahibinden baþkasýna hasredemem


Suskun
býraktýðým yýllarda ki
akýl, vicdan ve irademi
yadedip yeisle ram eylemem


Ümit
kalp içindir, vaktine
nazar eden gül ne kadar nazenindir,
naiflik edeple aþk evet, ekberdir


Uyanýkken
hülya baþkadýr
Uyurken düþler ne kadar
içine alan sahranýn esrarýdýr


Ruh
her vakit
sahibiyle rahattýr, sahipsiz
olan izan ve irade býçkýn bir zandýr


Asabiyettir þiarý,
dehþet zerkeden vicdaný,
aklý sukuta erdiren cefasý,
nasýl metruk bir ezadýr


Sual etmek
ne zaman haktýr
Ýrade sahibi bakýmýndan
muhakeme ve muvanene neye muhtactýr


Talim ve terbiye
edep için muhakkaktýr,
kayalar dahi nizam edilirse zarif sanattýr


Hicrandan
söz etme bana,
içimi sýzlatýrsýn, saklý
kalan ahýmý hatýrlatýrsýn,
sabrý sen ne sanýrsýn


Ebrulu
düþler haz verir hale
Nica vaaatler kanaate tabii
ümitlerse, heves dinmez ey biçare


Ömür
defteri bakirdir,
ibreti ve þuuru dert edinmek
için þarttýr, yoksa saik niye vardýr


Sazýn týnýsý
ruhuna seslenir, seni
enginliðin ikliminde tefekkür
ettirir, takva nispet için deðildir


Görmeyen
gözlerim sessizdir
Hücreler hergün göçerken,
izan ve dirlik karalýrken kimsesizdir


Akletmek için
musibet mi gerekli, yoksa
keyfiyet mi haline
sefillik zerkeden üzüntü


Rahat ol
korkma,kaygýlar
seni harap etmesin, samimiyet
ve teslimiyetin her vakit fidelensin




Mustafa CÝLASUN