-     Yine mi sen?
Denilecek bir baþ belasý olmak istiyorum. Vicdan olmak istiyorum; hiç durmadan “ Neden, niçin? “ sorularýný soran iç ses olmak istiyorum.
Patavatsýz olmak istiyorum. Ýnsanlarýn maskeleriyle nazik, uyumlu olmaya çalýþtýklarý " empati " , "sempati" ortamlarýnda kendisi de tam açýklandýðý gibi olmaya çalýþýrken, göklerden inen ilham, gazap adýna ne derseniz deðin, içgüdüsü ile ortamý buza çeviren yaratýk olmak istiyorum. Günlerce, aylarca hatta yýllarca alýþtýðýnýz davranýþ kalýplarýnýn, kelimelerin kýrýcýsý olmak istiyorum. En yakýn çalýþma arkadaþlarýmýn ise "münasebetsiz" ve Türkçe’ deki en güzel kelime olan "densiz" ile ifade edilen olmasýný istiyorum.

Pis pis sýrýtan Saki’nin garip geveze kedileri, yeniden dirilen susamurlarý gibi olmak istiyorum. Rahatsýz etmek istiyorum, koca gözlü ciðercilerin kedilerinin kuyruklarýna basmak istiyorum.
Ýsyan etmek istemiyorum, büyük sözlerin devrimlerin peþinde deðilim. Muzipliði þakayý gülmeyi tercih ederim. Ama gülemiyorum. Bir yerlerde hep bir yara kanýyor. Nerde olduðunu bulabilmiþ deðilim. O kanayan yara durmadýkça karikatürlerdeki cüppeli, oraklý iskelet olmak istiyorum. Ýskelet yüzümde hep eksilmeyen o pis sýrýtýþýmla uzaklarda bir yerde, beklenmeyen, istenilmeyenle karþýlaþaný izleyen olmak istiyorum.