Aylardýr kalemle kaðýda düþman yaþadým. Nicedir insanlara kýzýp kendimi zehirleyemiyorum çünkü. Kendimi zehirlerken yüreðime dolan kinin bir parçasýný paylaþýrdým bembeyaz sayfalarla, beni zehirleyenlere inat bende zehirlerdim bembeyaz sayfalarý acýmasýzca. Kendime sordum hep kimin için ne için bunca gam kader diye.. ve bu içimde büyüttüðüm zehrin nedeni ne? Yüzlerine tükürsen onu bile anlamayacak insanlar için neden kukuman kuþlarýyla arkadaþ olup, baykuþlarý yoldaþ tutup sabahladým gecelerce hala anlamýþ deðilim. Ama o kýsýr döngüler arasýnda bir çocuun kesilen parmaðýndan tutunda, kolunu makinaya kaptýran bir iþçinin acýsýný yahut Pamuk tarlalarýnda pamuk dikenlerinin parça parça ettiði kýnalý elleri düþünmeden de geçememiþtim. Tüm bu olanlarýn tek ve reel bir sorumlusu vardý oda bendim. Çünkü bir devrici yaþadýðý müddetçe ve yaþadýðý süreçte kendi dünyasýný güzelleþtirmek için çaba harcamalýydý. Oysa ben bu yaþananlar karþýsýnda küçük bir su damlasý olmaktan öteye gidemiyordum. Deðiþtiremiyordum yaþadýðým dünyayý, kurtaramýyordum çýplaklýktan ve soysuzluktan insanlarý ve öylece baka kalýyordum karanlýklar ardýndan aydýnlatmak isterken karanlýðý.
     Anlamsýzca kelime guruplarýný toparlayýp satýrlara sýðdýrmaya çalýþýrken yüreði benim gibi atan insanlarýn varlýðýndan güç aldým beklide… Sancýlarýný sancým sanýp, yaþadýklarýmýn gölgesinde birazda olsa kuvvet verebilmekti güçsüz kalan birkaç yüreðe amacým. Þimdi dönüp bakýyorum da sanýrým;
“Üç beþ kiþi Kalmýþ Türkü diyenler,
Al üstüne yeþil donu giyenler….”
Mýsralarýndaki gibi üç beþi geçmedi beni anlayanlar yada anlamaya çalýþanlar. Yazdýklarýmýn içinde kaybolmayý seçtiler nedense ya da var olduðum hayat içerisinde onlar yok olup gitmeyi seçtiler… Alçak çýkarlarýn, sýska gecelerin insaný oldular hep… Akýllarýndaki üç kuruþluk var olma planýna beni de alet edip kandýrdýlar yok saydýlar onuru baðlýlýðý ve var olma sebebini. Onlarýn beyinlerindeki hesap kendi günahlarýný aklamaktý belikli. Yýllar önce bir çarþafa yapýþýp kalan masumiyetlerine kýlýf arýyorlardý ve o kirli çark içinde beni seçtiler yalancý masumiyetlerinin saf kurbaný. Sevda deyip beni kurban seçenlerin yanýnda yalancý dostlarla yürünen yollar, çekilen demler ve daha niceleri. Ne akraba kaldý ne arkadaþ ne dost… yok olup gittiler kendi karanlýklarýna ve beni baþka karanlýklara terk ederek. Hep nedenini sorguladým hep anlamsýz geldi bu yaþananlar ve sonunda dizlerimdeki tozu ve kaný silerek tekrar ayaða kalkmak oldu bana kalan. Dedik ya üç beþ kiþi kalmýþýz. Ha üç ha beþ demeyin…
“Sayýlmayýz parmag ile,
Tükenmeyiz kýrmak ile
Taþramýzdan sormag ile
Kimse bilmez ahvalimiz…”
Üç yada beþ kiþi kalsak bile varlýðýmýz korkutacak sizleri. Sayamayacaksýnýz cesaret edip çünkü biz onurumuzla bir kere öleceðiz dizlemizdeki sayýsý belirsiz yaralarla. Hiç düþündünüzmü bize çelme takanlar ya sizler dizlerinizde bir yara bile olmadan her gün aynaya bakarak kendi onursuzluklarýnýzla satýlmýþlýklarýnýzla ve üstünü örttüðünüz kirli ayýplarýnýzla yaþadýðýnýz süreçte kaç kere ölüp yeniden dirileceksiniz? Ha sakýn Pir Sultan’ýn güzel dizelerini piþmiþlik ve onursuzluklarýnýzla kirletmeyin.. sizler bir ölüp bin gelecek cinsten deðilsiniz. ;Sizler hayatýn saflýðý ve temizliði içinde kirlenmiþliði ve satýlmýþlýðý seçenlersiniz. Kelimelere ve hayvanlar alemine hakaret etmemek için dikkat ediyorum ne hayvan demeye dilim varýyor nede size yakýþmayan küfürleri sýra sýra dizmeye. Sadece yazýk diyorum. Sözde temzilikten ve arýnmýþlýktan bahsedip, mangalda kül býrakmayan sizler. Lafa gelince daðlarý delen iþe gelince yan çizen sizler. Sözde alnýnýn terini topraða döken köylüyü düþünen sizler daha o sýcakta alnýnýn terini dökmeye cesaret edemeyenler. Lafa gelince soðanla ekmek yiyen daha evde soðaný bile kavuramayan sözde devrimci özde lünpenler. Ve dahasý o küçücük beyinlerinizle özgürlük kargaþasý yaratýp savunduðunuz halkýn deðer yargýlarýný hiçe sayýp kendinizi tüm çýplaklýðýnýzla kaf daðýnda gören sizler. Dahasý mý? O kadar çok ki. Dedim ya ne kelimelere ihanet edebiliyorum nede inceden küfür edebiliyorum artýk. Sözlerinizle kendi karanlýklarýnýzda gökkuþaklarý yaratýyorsunuz oysa farkýnda bile bile deðilsiniz var oluþunuzla gökkuþaðýna ihanet ettiðinizin. Sizler kýrýlan týrnaklarýnýzýn hesabýný yaparken nasýl olurda Pamuk tarlasýnda pamuk dikenlerinin parça parça ettiði kýnalý ellerin hesabýný sorabilirsiniz? Sizler hayatýnýzdaki hesap kaygýlarýnýzla yarýn kaygýlarýnýzla lüks ve sefa içinde yaþama düþlerinizle sizler yat kat ve bilmem hangi marka hangi model araba hayaliyle düþler kuranlar nasýl olurda sýnýfsýzlýktan ve eþitlikten bahsedebilirsiniz? Sizler gecelik iliþkilerin kurbanlarý sizler yüreklerinde sýcaklýðý sevda sanan düzenin çocuklarý yarý çýplaklýðýnýzla nasýl Ferhat’la Þirini kirletebilirsiniz? Sizler küçük hesap peþinde koþup önce kendi refahýný düþünüp üçün beþin hesabýný yapanlar nasýl gülü gülle tartabileceðini sanýrsýnýz? Anadolu’nun deðerlerini kendi pisliðinizde kirletme hakkýný kimden alýrsýnýz? O kadar dolu ki yüreðim o kadar þaþkýn ve o kadar öfkeli… Dahasýný duymak sizi onurlandýracaksa yazayým ama siz kendi pisliklerinizle yüzleþmek yerine hiçbir zaman kendinizi görmez ve baþka bataklýklarý kurutmaya kalkarsýnýz. Yazýk….
Ve gelelim üç satýrý beðenmeyen beþ satýrda olsa illa da bana bir küfür ette kendimi bulayým diyen kendini ve milletini bilmez þerefini pasifik ötesine ipotek etmiþ aðzýndan çýkaný kulaðý duymayan o býyýlarý güzel yüzleri sahte nur dolu zavallýlara… Daha din bilmeden dindar olan, Koskaca Kuran’ý kendine yontan Emevi saltanatýný Ýslam felsefesiyle karýþtýrýp yüce Ýslam devrimini hiçe sayan ve Günde beþ vakit yüreklerindeki pisliklere aldýrmayýp daha bir gece önce para ile satýn aldýðý tazanin türlü hayaliyle alnýný secdeye götüren zavallýlar. Aklýnýzdaki ihale dosyalarýyla ve cebinize girecek servetin hesabýyla Yüce Allah’a secde etmenin Kuran’daki yerini bana bir gösterin. Her iþini Allah Allah diye yapan söze gelince Dinden Ýmandan Hz. Ömer’den Baþlayýp Hz.Osman ve Ebubekir’le övünen Kara çarþafýn adlýnda türlü soysuzluklar çevirip Cennette size bahþedilecek dilberlerle ölmeyi düþleyen zavallýlar. Kerbela’da Ehlibeyt soyunu katledenlere duyduðunuz bu sempati nedendir. Ýslam bunun neresindedir. Hz.Ali’yi Ve çocuklarýný katleden gözlerini kan bürüyen bu özü bozuk soyun yoldaþý olmak nedendir? O örümcek beyinlerinizle hem Türk olduðunuzu iddia edip hem kadýnlarýnýzý kara çarþafýn altýna sokma meraký acaba yolda gördüðünüz kadýnlar için düþündüklerinizden midir? Ýnsan ne ise karþýsýndaki için ayný þeyi düþünmez mi? Sizin iç geçirdikleriniz baþkalarýnýn içinden geçecek diye midir bu korku? Sorarým size Orta Asya da hangi kadýnýmýz kara bir örtünün altýnda gizliydi. Kadýnlarýmýz at üstünde yiðidiyle cenk tutardý. Ancak bir sýrtýný yere getiren Erkekle evlenebilirdi kadýnlarýmýz. Siz o ufacýk beyinlerinizle o yüce deðerleri küçülterek olmayan beyinleriniz içine hangi hakla hapsedebilirsiniz? Hadi siz hapsettiniz ya bu duruma katlanan sabah akþam evinde makarna piþirmekten makarna beyinli olan kadýnlarýmýz bu nasýl bir inanýþtýr ki siz buna tereddütsüz evet diyebilirsiniz? Hangi Türk geleneðinde göreneðinde vardýr bu? Yazýk yazýk hem de çok yazýk.
Þimdide çýkmýþlar Dindar gençlik yetiþtirme hayaliyle yanýp tutuþmaktalar. Dindar gençlikten önce Ýnsan yetiþtirmenin derdine düþen kalmadý koca yeryüzünde. Ne diyelim.. Dindar gençlikmiþ… Siz insan olanýný buldunuz sýrada dindarý kaldý. Siz yaratýlaný önce bir sevmeyi bilin yaradandan ötürü.. Siz yaradýlaný yakmayýn siz yaradýlan çýplaksa bakmayýn…Siz yaradýlan açsa doruyun.. siz yaradýlan ayýp ettiyse üstünü örtün. Siz satýlýk eti almazsanýz siz çýplakalra bakmazsanýz siz açlarý doyurur ayýplarý örterseniz Ýnsan olur insan kalýrsýnýz. Dindar olmuþsunuz dinsiz olmuþsunuz kime ne. Ýnsaný insan yapak deðimlidir asýl Dinlerin görevi. Siz Ýnsan gýtlýðýnda kendinizi darý ambarýnda sanýp Dindar arýyorsunuz. Bir atasözü var “Eþek Alim Olmaz Su Taþýmakla Tekkeye, Ýnsan Adam Olmaz Gitmek Ýle Mekkeye .” demiþ atalarýmýz. Koynlarý sürün mekkeye sonrada getirin ülkeye ne geçti þimdi elinize birde ben sorarým size…. Önce siz yüreklerinizdeki üstünü örtüðünüz gizli kalmýþ çýplaklýklarýnýzý çýkarýn o küçük ve makarna ile beslediðiniz beyinlerinizi göreceksiniz aslýnda giyinik insanlar ve unutmayýn asýl çýplaklýk beyinlerde baþlar öyle olmasaydý giyinik doðardý insanlar…..
Ve gelelim bunca kelime kargaþasýndan dolayý kendimize… Ne kendimi dev aynasýnda görüp yazdým bunlarý nede ben bir haltým diyerek aldým kaleme. Ýnsan olmaya çalýþan bir mahlûkatýn düþündükleri sadece bunlar. Ha.. Yazdýklarýma gelince illa beðeneceksiniz diye yazmadým hiç neden mi kendim bile beðenmedim yazdýklarýmý da ondan. Yarý varsa birilerinin oturur kocunur, kimileride kukuman kuþu gibi sallar baþýný düþünür kimi kuyruðuna basýlmýþ gibi deli gibi zýplar kimileride önüne bir tutam bonfile atmadým diye kükrer. Kükreyip havlayana, yada kulaðýna þu kaçýp anýrana yahut makarna ile doyup bit kadar beyni ile caka satanlara ondan bundan yakýnýp susanlara, sustum deyip alýnanlara burada ben yokum deyip avunanlara ve lan bana dedi deyip oturup tatlý tatlý kaþýnanlara.. ne sözüm ona nede buna iþte ortaya konuþtuk lafým Âlim olup anlayana…..     

                                         Hamza EKÝZ