Allah’a inanmak O’na kul olmayý yani ibadet etmeyi gerektirir.
Bir anne düþünün. Bebeðini kucaðýna aldýðý ilk andan itibaren annelik görevi baþlar. Ýyi bir anne her zaman ve her koþulda bebeðini korur, onun bütün ihtiyaçlarýný titizlikle karþýlar ve annelik görevini asla ihmal etmez. Ayný þekilde bir doktor, mesleðinin gereði olarak hastasýyla ilgilenmek, saðlýðýna kavuþmasý için her türlü tedaviyi uygulamak zorundadýr. Her ikisi de keyfi sebeplerle görevlerini yerine getirmedikleri taktirde ne iyi bir doktordan ne de iyi bir anneden bahsedebiliriz.
Allah’a kul olmakta ayný þekilde bazý görevleri yerine getirmeyi gerektirir. Sadece ‘anneyim’ demekle anne olunmadýðý gibi ‘Allah’a inanýyorum’ demekle de iyi bir kul olunmayacaðý çok açýk bir gerçektir.
Allah’ýn, Kuran’ý Kerim’de bizlere bildirdiði emir ve yasaklarý bilmek ve bunlarý titizlikle uygulamak inancýn gerekleridir. Bu gerekleri yerine getirmek yerine, kendi istek ve arzularý doðrultusunda hayat süren bir insan, Allah’a kul olmak yerine nefsine köle olmuþ demektir. Ýnsan, içini rahatlatmak için ibadetlerini bir robot gibi ruhsuz ve mekanik bir þekilde deðil, samimiyetle ve aþkla yapmasý gerekir. Samimiyetin olmadýðý ibadetler fayda saðlamayabilir. (En doðrusunu Allah bilir.)
Allah’ý gerçekten sevmek, O’na iman etmek ve O’nun için yaþamak sadece nefsinin esiri olmayan, yaþamýný, ölümünü Allah’a adayan mümin kullarýn yapabileceði þeylerdir. Anne olmaktan, baþarýlý bir doktor olmaktan çok daha önemli bir vasýftýr Allah’a kul olabilmek… De ki: "Þüphesiz benim namazým, ibadetlerim, dirimim ve ölümüm alemlerin Rabbi olan Allah'ýndýr." (En'am Suresi, 162)
Sýnav için yaratýldýðýný unutmadan, dünyanýn süsüne, rengine kapýlmadan ahireti için çalýþmak, tamamiyle Allah’a yönelmektir gerçek anlamda inançlý olmak…
"Bizim, sizi boþ bir amaç uðruna yarattýðýmýzý ve gerçekten bize döndürülüp getirilmeyeceðinizi mi sanmýþtýnýz?" (Mü'minun Suresi, 115)

Altuð Öztürk