Sevgili Günlüðüm;
Ah benim al yazmalým, selvi boylum; salýncakda urganým, döþeðimde yorganým. Nasýlsýn bakalým, iyi min? Ben iyiyim. Guþlar gibiyim. Hani ganadým olsa, sanki uçuverecem. Ýyiyim deyince þaþýrdýn mý yoksa, hý ?Þinci kötüyüm deyim de yalan mý söyleyim? E yani arada bir de biz iyi olalým Gerçi bizim üsdümüzde iyilik pek oyalanmaz, yaz yaðmuru gibi hemen gidiverir ya, neyse.Gökyüzünde beliren yedi renk ebem guþaðý gibi görünür bu iyilik dediðin þey, sen daha “Ay ne güzel!” demeye galmadan, gayboluverir. Ihhh!

Neden iyi olduðumu sorsana bi. Ýsdanbul’daki gardaþýmla, âbam geldi sað olsunla. Amanin bi gucaklaþýverdik, bi sarýlýþýverdik; az daha gaburgalarýmýz gýrýlacakdý. Sevelim derken, nerdeyse öldüregoyacakdýk birbirimizi. Kih Kih kih ! Bi özleþmiþiz sevgili günlüðüm, bi özleþmiþiz. Geçdiðimiz ýramazan bayramýndan beri gördüðümüz yokdu birbirimizi. Muhabbet edive bakalým, çaylarý gayfeleri içive bakalým, esgi günlerden gonuþuve bakalým. Senin anlayacaðýn, felekden bigaç gün çaldýk.

Havala da bi güzel gitdi bi güzel gitdi. Haziran gibi ýccakdý.. Depelere mi çýkmadýk topal bacaðýnan, ara sokaklarda mý gezmedik, gýra mý gitmedik. Ýþi gücü býrakýp, keyfimize bakdýk anasýný satim. Memet Amca’ný evde goyduk, yallah dýþarý.

Yolda kime rastladýysak, ayaküsdü sohbet etdik. Gomþular hoþ geldin’e geldiler. Kimi börek etmiþ, kimi kelem dolmasý. Yiyiver bakalým, yiyiver bakalým. Birimizin þekeri va, ötekimizin tansiyonu. Ama bilmezden geldik. Ýçimden bi ses “Az yiyin, tansiyonunuz çýkacak, þekeriniz yükselecek.” dedi ama dinleyen kim! “Amaaan!” dedim.”Aç öleceðime, tok öleyim.” Artýk býkýverdim tansiyonda da, þekerden de. Þekerci dükgânýnýn önünden geçesim gelmiyo.

Gardaþým dedi ki: “Çok özledim buralarý. Ýsdanbul’da yolda düþüp ölsen, kimse umur etmez. Ölüne basar da geçerler. Ne gomþuluk va, ne insanlýk. Gökyüzündeki yýldýz gibi yalnýz hissediyo insan kendini oralarda. Gomþu gomþunun ölüsünden de habersiz, dirisinden de. Hele hele þehrin gürültüsü, galabalýðý, hiç ekilmiyo.”

Evimizin çiçekli baçcasýnda toplaþdýk gomþular. Guþlar ötüp duruyo. Esgi günlerden söz etdik. Çocukluk, gençlik anýlarýmýzý anlatdýk. Senin anlayacaðýn, gülüþ çýðrýþ üç- beþ gün geçirdik sevgili günlüðüm.

Ondan sonra ne mi oldu? Ne olacak; bu sabah evli evine gitdi, köylü köyüne. Biz gene Memet Amca’nla baþ baþa galdýk. Misafir olunca, kendini ihmal etdim diye aycýk surat murat etdi de anlamazdan geldim. Bizi gýsgandý galiba. Ayol her vakýt onunla beraberim. Aycýk da gardaþlarýmla vakýt geçirmek benim de hakgým. Suratýný sarkýtdý, ekþimik gibi ekþidi bugün akþama gadar. Hiç ses etmedim. Keyfim yerindeyken neden keyfime turp sýkayým ? Neymiþ efendim; biz üç gardaþ dýþarýdayken beyefendinin garný acýkmýþmýþ. Yemeði kendisi mi ýsýdýp yiyecekmiþ? Evin erkeði deðil de, bosdan gorkuluðu muymuþ? Bak bak bak! Ocaðý yakmayý bilmediði için, yemeði ýsýdamamýþmýþ, aç galmýþmýþ. Yemek ýsýtmak bu gadar mý zor?

Bi de caný ikindi çay istemiþmiþ. Çay içemeyince; göðsüne hapýrtý, ellerine parýltý gelmiþmiþ. Ýnsan bi çayýný kendi demleyemez mi ? Çayý Rize’den, þekeri Gayseri Þeker Pavlikasýndan alacak deðilsin, çay suyunu çeþmeden taþýyacak deðilsin. Ýki gaþýk çayý demliðe goyacan, altýna da su. Gaynayýnca demleyip, içecen. Sanki bi atla bi deve mi çay demlemek? Bu gadar mý tembel olunur? Ama gabahat bende. Genciken her þeyi ayaðýna getirdim, alýþtýrdým tembelliðe. O gençlik öylece duracak sandým besbelli. Þinci, yaþ oldu yetmiþ. Genciken yapdýklarýmý artýk yapamýyom, Çerkez gelini gibi ayaðýnda dönemiyom. Sýfýr arabanýn çekiþiyle, on – on beþ yýllýk arabanýn çekiþi bir olur mu? Olmaz. Ama, Memet Amca’n bunu bi türlü anlayamýyo sevgili günlüðüm. Neyse, sabaha gadar hýrsý geçer. Asýk suratý düzelir, ütülenmiþ çamaþýr gibi. Odasýna girmeyiveririm. Haber bile dinlemedim keyfim gaçmasýn diye. Bugün keyfimi bozmaya hiç niyetim yok Þinci de açacan tv’yi, Galatasaray’ýn maçýný seyredecem. Oh! Sefam olsun.