Her sabah uyandýðýmýz andan itibaren Allah’ýn bahþettiði nimetlerle karþýlaþýrýz. Nefes alabilmek, görebilmek, duyabilmek, düþünebilmek, konuþabilmek, kalbimizin atmasý, hücrelerimizin yenilenmesi nimetlerin yalnýzca birkaçý. Kalkýp kahvaltý yapar, lezzet alýr, kuvvet buluruz. Susarýz, susuzluðumuzu giderebiliriz. Önemli olan ise sunduðu sayýsýz nimetin farkýnda olarak, Allah’ýn kadrini hakkýyla takdir edebilmemizdir.

Kendi yaratýlýþýmýzdan, göklerin ve yerin yaratýlmasýna, denizlerin, daðlarýn, bulutlarýn varlýðýna kadar tüm evrende mucize ve ihtiþam görürüz. Ardýndan, tüm yarattýklarýný düzen ve dengeyle idare eden sonsuz gücü görürüz. Sonsuz kudret sahibi Rabb’imiz, hem sergilediði sanat ve ilmiyle hem de kitaplarý ve peygamberleri aracýlýðýyla bize Kendisini tanýtýr. Yapmamýz gereken; O’nun yüceliðini, büyüklüðünü ve kudretini hakkýyla takdir edebilmek için derin düþünmektir.

Ýnsanlarýn çoðu Allah’tan söz eder ancak gerçekte O’nu gereði gibi tanýmaz. Ýnandýklarýný söyledikleri halde Allah’ýn sonsuz gücünden ve azametinden gaflettedirler. Ýmanî zafiyet içindeki bu kiþiler Allah’tan gereði gibi korkmaz, sevmenin yeterli olduðunu söylerler. Bu düþünceleri, Allah korkusunun dünyevi korkulardan farklý bir duygu olduðunu bilmemeleri nedeniyledir. Allah’a duyulan korku, Allah’ýn sevgisini, rahmetini kaybetmekten korkmaktýr. Allah tarafýndan -zahiren- unutulmaktan korkmaktýr. Allah’ýn yüce makamýndan korkmaktýr.

Allah inancý kendi ürettikleri hurafelere göre olan bu kiþileri Kur’an, "Onlar, Allah’ýn kadrini hakkýyla takdir edemediler…" (Hac Suresi, 74) ifadesiyle tarif eder.

Oysa Allah Birdir, O’ndan baþka ilah yoktur. Diridir, kâimdir. O, her istediðini yapacak surette galip ve hakim olandýr. Varlýðý bütün yarattýklarýnýn ihtiyacýna yetendir. Bütün varlýklar üzerinde gözetici-koruyucu olan, bütün iþleri kontrolü altýnda tutandýr. O’nu uyuklama ve uyku tutmaz. Göklerde ve yerde ne varsa hepsi O’nundur. O, kullarýnýn önlerindekini ve arkalarýndakini bilir. Dilediði kadarýnýn dýþýnda, kimse O’nun ilminden hiçbir þeyi kavrayýp-kuþatamaz. O’nun kürsüsü, gökleri ve yeri kaplayýp-kuþatmýþtýr. Onlarýn korunmasý O’na güç gelmez. O, pek yücedir, pek büyüktür.

Allah’ýn kudretini hakkýyla takdir etmek, iman zincirinin önemli bir halkasýdýr. Ýnsanýn, içinde yaþadýðý toplumdaki çarpýk Allah inancýna ve sapkýn inanýþlarýna kendisini baðlayan zincirleri koparamadýðý sürece, bunu yapabilmesi zordur.

Samimi mümin, Allah’ý Kur’an’da tarif edilen sýfatlarýyla tanýr. Göklerde, yerde ve kendi nefsinde yarattýðý mucizeleri, ayetleri ve iman hakikatlerini inceler, araþtýrýr. Böylece Allah’ýn eþsiz sanatýný, sonsuz gücünü ve benzersiz yaratmasýný iyice görür, Rabb’ine iman eder, O’nun kadrini hakkýyla takdir eder.

Örneðin yerde, otlarýn arasýndaki minik bir kýr çiçeðinin boy verebilmesi için tüm kâinat çalýþýr. Ve insan, Bediüzzaman’ýn ifadesiyle, “Bir çiçeði istediði gibi, koca bir baharý da ister. Bir bahçeyi arzu ettiði gibi, ebedi (sonsuz) Cennet’i de arzu eder. Bir dostunu görmeye müþtak (hasret) olduðu gibi, Cemil-i Zülcelal’i de (sonsuz güzellik sahibi Allah’ý da) görmeye müþtaktýr (hasrettir-aþýktýr). Baþka bir menzilde duran bir sevdiðini ziyaret etmek için o menzilin kapýsýný açmaya muhtaç olduðu gibi; berzaha (ahirete) göçmüþ yüzde doksandokuz ahbabýný ziyaret etmek ve firak-ý ebediden (sonsuz ayrýlýktan) kurtulmak için koca dünyanýn kapýsýný kapayacak ve bir mahþer-i acip (acayip diriliþ) olan ahiret kapýsýný açacak, dünyayý kaldýrýp ahireti yerine kuracak ve koyacak Kadir-i Mutlak’ýn (Gerçek Kudret sahibi Allah’ýn) dergahýna ilticaya (sýðýnmaya) muhtaçtýr."(Risale-i Nur Külliyatý, 23. Söz)

Bahar mevsiminde bütün aðaçlarý çiçek ve meyvelerle süsleyip onlarýn latif elleri olan dallarýyla, çeþit çeþit en tatlý, en sanatlý meyveleri bize takdim etmesi, zehirli arýnýn eliyle þifalý en tatlý balý bize yedirmesi, en güzel yumuþak bir kýyafeti elsiz ipek böceðinin eliyle bize giydirmesi, rahmetin büyük bir hazinesini küçük bir çekirdek içinde bizim için saklamasý Allah’ýn rahmetinin eserleridir. (Risale-i Nur Külliyatý, 10. Söz’den)

Ýman ettiðini söyleyen insan, kalbini Rahman olan Allah’ýn zikrinden uzak tutmamalý, Rabb’iyle arasýndaki baðý gevþetmemeli, cahiliyenin sapkýn inançlarýnýn kalýntýlarýný kalbinden temizlemeli. Kalp, insaný samimi imandan alýkoyan engellerden arýndýrýlmalý. Gerçek anlamda temiz, arýnmýþ, selim kalp de budur. Kalbe sindirilecek olan, Allah’ýn kudretinin bilincinde yaþanan gerçek inançtýr.

Allah, yedi göðü ve yerden de onlarýn benzerini yarattý. Emir, bunlarýn arasýnda durmadan iner; sizin gerçekten Allah’ýn herþeye güç yetirdiðini ve gerçekten Allah’ýn ilmiyle herþeyi kuþattýðýný bilmeniz, öðrenmeniz için. (Talak Suresi, 12)