Üzeni söveni döveni karþýsýnda
Sessizliðinde sakladýðý kutsal özlemi;
Yükseklerde çýðlýk çýðlýða uçan,
Özgürlüðün tadýný çýkaran bir kartal gibi olmaktý.
Ve oldu…
Üzenleri ve sövenlerine
Nefretini yenen
Kini hiç kalmayan
Acýlarýný unutan
Nefretsiz kinsiz bir kartal gibiydi gökyüzünde…
Kartal bakýþý yerine
Uykudan uyanmýþ bebek bakýþý vardý gözlerinde
Hala saf, ürkek, sorgulayan
Iþýktan kamaþan gözleriyle
Görebilmenin tadýný çýkaran
Þeyda bakýþlý bir kartaldý
Rüzgarý almýþ
Aydýnlýða doðru uçuyordu…
Kýrmýzý ve siyaha inat
Mavinin beyazýn yeþilin
Özletilen bütün renklerin
Keyfini çýkarmak istiyordu…
Kararlý ve yeter diyen
Bir haykýrýþý vardý artýk
Ruhunda bedeninde yýllarca dolaþmýþ
Þimdi kanat sesine
Kartal çýðlýðýna dönüþen
Kölelikten kurtuluþ sesleriydi bunlar…
Bir kartal gibi hissediyordu
Gökyüzünde,
Ama pençesiz ve Þeyda bakýþlý bir kartal gibi…
(Gürsel ÇOLAKOÐLU)