Elvedalar canýmý yakmýyor,
alýþtým yeni kalplere.

Kelimelerin bittiði yerde,
ben yeniden doðuyorum artýk.

Kullanýlan sözler hançer görevi yapsada,
iþlemiyor bedenime.

Alýþtýðým kokular burnumu sýzlatýyor,
gülümsemelerim bile sahte bu gece.

Gitmeliyim ben burdan..
çünkü yalnýzca onun eline yakýþýr ellerim.

Bu yorgunluk duygusuna bir son vermeli.
gecelerden korkmamalýyým artýk,
ve yalnýzlýk bu kadar çok yakýþmamalý yaný baþýma!

Biliyorum,
çoðu insan hayal kurmuþtur,
bende kurdum zamanýnda..

ve çoðunun temeli saðlam olmadýðý için gözlerimin önünde yýkýldý.

Ama benim durumum biraz daha farklý,
siz þimdi sadece temeli çok iyi olan bir inþaat düþünün.

Herþey yerli yerinde ve iþini çok "severek" yapan iki iþçi var.

Tam sonuna yaklaþýp bitti bu iþ diyorsunuz,
ama yaptýðýnýz en küçük bir hatadan dolayý hepsi suya düþüyor.

Sonra bir daha da aradýðýnýzý bulamýyorsun.

Ýþte benimki de böyle birþey;
Ýþ tamam,

iþçi tamam,

iþveren yok.

Belina ÖZBEK