bu ne sessizlik yar
ölüm den öte bir zulüm aþikar
kýymete binerse ömür de kanar
gider tükenirim bir baþýma

kimsesi yok yazsýnlar mezar taþýma
bir minnet te sen ekle acýma
zaten hasret yetmedi yazgýma
yalnýzlýðým da bulurum seni yar

aðlat aðlatabildiðince
iyi bir gün deðil bugün
artýk murada erer hüzün
sana yetecek midir bilmem nasihat gülüm

yaradan var da kýymete biner ömür
vuslat bekler beni hesaplar içinde
yüreðim de yangýnlar saklý
cehennem soður tenimde

ne çok yakýþýr oldu yüzüme ölüm
toprak tanýr beni
su gibi üzerinde kuruturum bedenimi
bu çareler çaresizliklere tanýdýk dost, dünya halime niyet
hayra yormuyorum günümü
gecelere küsmüþüm yar

ben ben deðilim
sana seslenecek yok gücüm
dizlerim de attýðým adýmlar kör düðüm
haykýrdýkça parçalanýr içim vurgunum
þimdiden sonrasý bir baþka ölüm
ne murada erdi de yarýna dönsün yüzüm

derdimi felekten soramam
feleði kederlerime yoramam
sana hayrolsun mazideki dünyan
susup tükenip vaz geçip giderim habersizce

insalýðýma sayma
insalýðým sende kaldý
bu ben deðilim yar
sensizlik canýmý aldý