gölgelerim tanýr seni ben çýkartamazsam
üzülme sakýn
korkularým bilir seni ben bilmezsem
tükenme sakýn
yürüdüðüm yollar süzer seni ben dokunamazsam
gücenme sakýn

sevgilim
gecenin karanlýðý kursaðýma kadar iþledi zamanla,yutkunamýyorum
þimdi diyorum kendime
arasa ne diyeceksin bu gidiþin ayrýcalýðýna
sessizliðim
ne çok þey borçlusun bana
ve bir o kadar da çok olanlar,þeyler borçlu yalnýzlýðýma
kelimeler
küskün ve alýngan
yazdýðým bir çok þeyin savunuculuðunu yapmaktan aciz yüreðim
öfkelendiklerim
öfkelendirdiklerim
sitemlerim
mavi gökyüzüm neredesin
gözlerimde yobaz bir gece
kime soruyorum ki bu karanlýðý ,gecikilmiþ karamsarlýðý
kendime
çaresizliðime

merhaba acým
bugün þu yanýmamý kanadýn ,þu yaným benim zavallým
ey uzaktaki yýldýz kaçýþýn benim kadar uzak ve bilinmeze
tanýr seni tüm tanýmlanmayan sýzýlar düþersin gidilmeze
çukurlar kraterler ve ay parçasý
ne kadar karýþýk suskunluðun haritasý
sesim kýsýlmýþ kendimi dinleyemiyorum
baðýrýpta çaðýramýyorum bile
öl be, öl ,ölsene

sevgilim
bir zamanlarým benim
unutturduðun ne çok þey varmýþ geçmiþin aynalarýn da
kýrýlmýþ,dökülmüþ tüm kaldýrýmlar adýmlarýmýn altýn da
görmemiþ
duymamýþ
yaþamamýþým
ne çok þeye hasret kalmýþým
böyle diyesim geliyor þimdi sana
bu bile kýrýyor içimi burkuyor bedenimi
ve anlýyorum ki
ne çok sevmiþim seni
ve ne kadar az sevmiþsin beni
öl be, öl ,ölsene diyerek bitiyorum her nefesimi ..