Hoca bir kadýnla düþüp kalkmaya baþlar. Bunu oðlu duyar ve isyan eder. Oðlu müdahale etmeye kalkýnca, vatandaþlar bu iþi Allah'a býrak der. Oðlu bu iþi Allah'a býrakýrsam, anamý hoca mahveder der. Bizim de iþimiz hocalara ve hacýlara kalmýþtýr. Allah yardýmcýmýz olsun mu diyelim. Dersek sevaba mý gireriz; ya da günah mý iþleriz. Cevabýný siz verin. Þükretmek nereye kadar. Hocalar insana dayanma gücü býrakmamakta. Delikanlýlýk Çanakkale Savaþý'nda ölmüþtür. O savaþta nice yiðitler þehit düþmüþtür. Geride kalan aðalar ve beyler onlarýn bir týrnaðý bile olamaz. Oradakiler bir var olma mücadelesi vermiþtir. Þimdikiler ise bir yok olma çabasý içinde. Oradaki yiðitler kanlý gömlekleriyle öldüler. Þimdikiler ise molpet ve orkid içinde yüzmekteler. Oradakiler bir güneþ gibi doðarken, þimdikiler züppe ve ne idiðu belli olmayarak doðmaktalar. Gitsin kýzlar oradakilerin mezarlarýna sarýlsýn. Þimdikilerle boþuna vakit geçirmesinler. Kimse de delikanlýlýk yok. Hacý hocada yok. Saðda yok, solda yok.