Çeliþkiler oyar insanýn içini
Önce ciðerlerin tükenir
Böbrek dalak
Ve kalbini yersin
Kaybolur duyularýn
Neye ait olduðunu bilmeden
Öðrenirsin
Toprak suyu yutar sabah vaktinde
Ateþ yaðmurun duasýna sýðýnýr
Diri kalmak için

Azgýn nehirler
Görebilir ve iþitebilirsin coþkusunu
Karmaþýk öðelere bürünmüþ
Çoðalýr parmaklarýnda denizler belki
Yollardan gelip geçitlerde kaybolan hikâyelerde aklýn kalabilir

Dokunur ve ýslanýrsýn
Serseri giysilerden arýnýp bir kýyý bularak kendine
Ve ýssýzlýðýný gömebilirsin damlayan maðaranýn karanlýðýna
Yaðmurdan arýnmýþ bir günde
Saðanaklardan uzak
Kendi sularýnýn kalbine uzanabilirsin alabildiðine özgürce

Sevgilim
Kýrýlýr aðaçlar
Çapraþýk gür çayýrlarda gözyaþý kalýr
Tepeleri yüksek daðlar alacakaranlýkta konuþur kendine
Toz duman bir atlý son süvaridir ýslaklýðýna yapýþmýþ
Ýnen yaðmurla
Korkunç nesneler yaðar düþlerine
Yazgý korkutur bir atýn yelesindeki rüzgârý
Koþarken çatlar
Sonrasý hiçlik ne varsa dökülen





Aysu