Hepimiz birþeylerin fazlasýyla farkýndayýzdýr aslýnda, bizi üzenleri hayatýmýzdan çýkartma cesaretini gösterdiðimiz vakit herþeyin yolunda gideceðinide nitekim biliyoruzdur.Korkumuzun baþ gösteren yanýna gelince yalnýzlýk elbette, baþlý baþýna insaný boþluða iten acý verici bir kelimedir o oysaki bundan korkmamalýyýz, etrafýmýza kafamýzý çevirip baktýðýmýz vakit herkezin kendi yalnýzlýðýnda günden güne var olduðuna þahitlik ederiz, buna nasýl þahitlik ettiðimize gelince, insanlar neden kalabalýk olmak yada kalabalýkta görünmek ister sizce, elbette bu sorunun cevabý çok basit, Yalnýzlýðýnýzdan utanýp yalnýz olmaktan korkuyorsunuz,kendinizi bir hiç olarak görmek elbetteki canýnýzý sýkar,sonra þöyle deyiverirsiniz,hayýr yeterincekalabalýðým ben,onlarca arkadaþým var ve hepside beni seviyor bundan eminim, öylemi peki neden arkadaþlarýnýzdan herhangi birine þuanda telefon açýp yanýnýza gelmesini istemiyorsunuz,yada size küçük bir iyilik etmesini istemiyorsunuz ondan,yapamamasýndanmý korkuyorsunuz yoksa, elbette yapamamasýndan korkuyorsunuz ve evet aslýnda yapamayacaklarda çeþitli mazeretler uydurup sizi seviyormuþ gibi davranmaya devam edecekler sadece, herneyse bu bir tezdir belkide kimbilir... Gecenin bir yarýsý tüm gürültüsüyle geçmekte olan trene kulak vermeye koyuldum o tüm hüznünü çýðlýklarýyla dile getiriyordu adeta, yapayalnýz çok geçtim þu raylarý alt tarafý demir parçasýyým, insanlarýn beni kullandýðý cansýz bir demir yýðýnýyým sadece... Sert bir rüzgar esiyordu, yýllarca yerinden sarsýlmadan ayný yerde duran aðaç dikkatimi çekti o ara, sonbaharýn ona þakasýný yapmasý gerekiyordu sanýrým ve nitekim yapýyorduda yapraklarýný bir güzel elinden alýyordu aðacýn, o ise sadece olduðu yerde durmaya devam ediyordu, ve þöyle söylenerek,alt tarafý aðacým insanlarýn geçip gölgemde dinlendikleri, bir kaç muzip çocuðun dallarýmý benden izinsiz kýrýp yerlere attýðý, bir kaç sevgilinin gelip gövdeme isimlerini karaladýklarý deðersiz bir aðacým nasýl olsa,,, Sokaklarda çöpleri karýþtýrmak onu oldukça yormuþtu, istediði küçük bir balýk yada midesini doldurmasý gereken her ne ise, canýmý sýkan ne biliyormusun dedi çok az insanýn bizlere þevkat göstermesi, çoðunun bizi gördüðü anda pisttt deyip bizleri azarlamasýdýr canýmý sýkan, yada baþka bir kedinin yiyeceðini benimle yada birbirimizle paylaþmamasýdýr,,,
Çok uzun zamandýr burada dikilmekteyim, insanlara ýþýk olduðumu biliyorum, beni üzen þey ise gözümün gördükleri,nihayetinde ýþýk bende görmemde kaçýnýlmaz oluyor haliyle, cinayetler iþeniyor,kavgalar yapýlýyor, bazen aptal bir sürücü gelip direðime tosluyor arabasýyla eðiliyorum yamuluyorum haliyle, ve bunlar karanlýklarda yapýlmýyor bunlar ýþýðýmýn altýnda direðimin hemen yaný baþýnda gerçekleþiyor, ve ben insanlarýn seviyesine inmediðim ve onlardan uzakta ve yüksekte yaþadýðým için mutluyum, belki yalnýzým en yakýnýmda diyebileceðim direk yirmi metre ötemde ama çaresiz mutlu olmak durumundayým,,, ÇOK kiþi geldi geçti üzerimden,þikayetçi olmadým hiç kimseden uçsuz bucaksýzým ben giderde giderim,görmesi ve gitmesini bilene yol'um ben, adam gibi yürmesini bileni cennetin kapýlarýna ulaþtýrýrým, hoyratça ve umarsýzca yüryeni yarý yolda býrakýrým, nihayetinde uçsuz bucaksýzým ben, bir tek ben varým bir tek ben...
Bunlardan ne sonuçlar çýkartmak isterseniz isteyin, gözünüze takýlmasý gereken tek bir nokta var unutulmamasý gereken þey odur aslýnda... Ýnsan yalnýz doðar yalnýz yaþar ve yalnýz ölür... Unutulmamasý gereken nokta budur aslýnda... Örneði insanlardan vermeye gerek yok artýk , Cansýz gibi duran bir çok canlýyý farkettikten sonra...

Ve aslýnda hepimiz kalabalýklarda yüzen yalnýz çoðunluklarýzdýr... Yazan-Edibe Toðaç ...
Hayata farklý açýlardanda bakabilmemiz dileðiyle...