EÞEK HÝKAYESÝ
Sabahýn ilk ýþýklarýyla yola düþmüþtü topluluk.Ýki tarafý engin ovanýn ortasýnda yol alýyorlardý. Yaz sýcaðýnýn kavurduðu bu bozkýrda sarýya çalmýþ buðday tarlalarý, su kanalýnýn geçtiði yol boyunca hasadý yapýlmýþ pamuk tarlalarýnýn siyahlýðý, kanal boyunca uzanan yabani bitkiler,deve dikenleri geride býrakýlarak yol alýnýyordu. Kasketli yaþlýlar, yüzünde hüzün taþýyan yerel kýyafetli hanýmlar,ürününü satmak için þehre götüren adamlar,þehirdeki iþlerine yetiþmeye çalýþan kravatlý ,ceketli memurlar çokta anlamlý olmayan gözlerle etrafý süzüyor, gündelik hayatýn koþuþturmalarý içinde belki de yanlýzlýklarýný,umutlarýný,umutsuzluklarýný,ertelemiþ olduklarýný,kavuþmayý bekledikleri þeyleri… düþünüyorlardý.
Hafif kel saçlarý,dýþarý doðru fýrlamýþ gözleri,uzun sayýlmayan boyuna göre göbekli,Cabbar abi ön koltukta oturmaktaydý.Bu ince sesin kendisinden çýkýp çýkmadýðýna karar verilebilmeleri için yolcularýn biraz daha gözleme ihtiyacý vardý.Arabanýn sarsýntýsý içinde,bunaltan havasýyla birlikte güneþ her an yakýcý yüzünü daha çok gösteriyordu.Yokuþ yukarý týrmanan yol her dakika daha çok kývrýlmaya baþlýyordu.
Yolun kenarýndaki yorgun, çelimsiz, bitkin gözüken eþek yolcularýn dikkatini çekiyordu.Ýlerleyen günlerde de ayný manzaraya takýlý kalýyor yolcularýn gözleri.Güneþ yakmaya baþlamýþken bezginleþen yolcularýn dikkatini çeken bu eþek sanki hareketsizce yatýyor,susadýðýný düþünüyor insanlar.Cabbar abinin sesi yankýlanýyor:
-‘’Zavallý hayvan kimbilir kaç gündür aç’’.
-‘’Çok haklýsýn’’diyor yaþlý kadýn.
-‘’Çok haklýsýn’’ diye onaylýyor topluluk.
Bir þey yapamamanýn hüznü asýlý kalýyor gözlerinde ertesi gün rastlarlarsa su,yiyecek vermeyi düþünüyorlar hayvana þimdiden þoförden rica ediyorlar.’’Bir þey yapmalý’’ diyor Cabbar Abi
-‘’Bir þey yapmalý diye cevaplýyor’’ yerel giysili kadýnlar.
Sonraki gün ellerinde yiyecekler,su bidonlarýyla daha bir heyecanlý baþlýyor yolculuk,bugün ölen on dört yaþýndaki genci konuþurlarken doktor her þeyi yaptý diyor,ne anne babanýn ayrý yaþamasý ne çocuðun yaþadýðý bodrum katý ,ciðerlerinin iflas etmesi , ayaðýnýn kesilmesi herþeyi yaptý doktorlar. Ecel diyor.
‘’Sen sanýyor musun ki o kýzý leblebi büyüklüðündeki taþ öldürmüþ saati gelmiþ’’.diyor artýk bir grup haline gelmiþ yolculardan biri.
Uzun kývrýlan,engin daðlarla çevrili bu yolda þöför minübüsü saga yanaþtýrýyor.Kovaya boþaltýklarý suyu,yiyecekleri bir iç huzuruyla önüne býrakýyorlar eþeðin, neredeyse bitkinlikten halsiz yatan hayvan yavaþ yavaþ canlanmaya baþlýyor.Zavallý hayvan dedi Cabbar abi,aðzý var dili yok.
-‘’Zavallý hayvan dedi topluluk. Aðzý var dili yok’’.
Irmaðýn iki yakasýndaki insanlar akýn akýn akýyordu önde çocuklar arkada yaþlýlar,zýt renklerin hakim olduðu çiçekli elbiseler içinde kadýnlar,þalvarlý erkekler,bembeyaz elbiseler içindeki bayanlar ve beyler akýn akýn ilçenin bir ucundan ýrmaðýn diðer köþesindeki tarlaya akýyordu.
Ýnsanlarý buraya çeken neydi?Irmaðýn üstündeki,tahtalarýn bir adým boyu aralýkla dizildiði bu köprüyü insanlar aþaðý bakmadan geçmek çabasýndaydý.Köprüden suya tepeden baktýklarýnda, insanlarýn baþý dönüyor,her an suya düþebilecekleri duygusunu uyandýrýyordu.Ýnsanlarý buraya çeken kaynadýðý söylenen günlerdir kurumadan aktýðý söylenen kandý.
On gün önce hasmý tarafýndan öldürülmüþtü kanýn sahibi.Aslýnda bu kasabada sýradanlaþmýþtý ölümler.Kanýksanmýþtý, ölüm ve hayat içiçeydi.Sýnýr boyunca kaçak eþya getiren insanlarla sýnýr muhafýzlarý arasýnda her gün çatýþma yaþanmaktaydý.
On iki eylül öncesinin en hareketli günleriydi.Bir patlama anýnda kendine bakýp o anda kendisine bir þey olmadýðýný düþünüp rutin yaþantýsýna dönüyordu insanlar.Duvarlarýn yazýlarla boyandýðý,her türlü sloganýn yazýldýðý duvarlar.iki kiþinin silahla tarayarak öldürdüðü þiþman adam yerde göl þekline dönmüþ kýpkýrmýzý parlayan üstu tabakalaþmýþ kan,hasmýndan kaçarken tahta kapýlý geniþ avlulu bir eve sýðýnan genç adamýn,ekmek yapýmýnda kullanýlan bir silindiri andýran tandýrýn hemen kenarýnda býçak darbeleriyle öldürülmüþ bedeni…sýradan olaylardý.                                    
Akýn akýn geliyordu insanlar.Sanki bu kasabadaki insanlar aklýný yitirmiþti.Kulaktan kulaða yayýlarak gelen kurumadan akan kan tarlaya çalýþmaya giden tarla sahibinin traktörünü bir türlü hareket ettirememesi söylentisi insanlarýn burayý bir türbeye çevirmelerine yetmiþti.
Artýk her perþembe insanlar buraya gidiyor,piþirdikleri nohutu daðýtýyor.Dilek diliyordu.
Akþam dönüþ yolculuðuna baþlanmýþtý.Yolu kesiþen yolcular iyi bir þey yaptýklarýný düþünüyor. Su, yiyecek verdikleri,canlandýrdýklarý eþeði tekrar görmeyi umuyorlardý.
Araç süzülerek giderken yoldaki karaltýyý son anda farkeden kaptan hýzla frene basýyor.Öne geriye doðru savrulan yolcular ne olduðunu anlamaya çalýþýrken’’ içirdikleri su, verdikleri
yiyeceklerle canlandýrdýklarý’’ bu hayvanýn yolda araba çarpmýþ cansýz bedenini görmüþlerdi.
Uzun bir sessizlikten sonra ,gür saçlý adam:’’Siz sanýyor musunuz ki bunu araba öldürdü’’.
-‘’Siz sanýyor musunuz ki bunu araba öldürdü’’ diye tekrarladý ince sesli adam.