Allah, ezeli ve ebedidir; "Ol" buyruðuyla yaratandýr. O, hiç kuþkusuz tüm eksikliklerden, acizliklerden münezzehtir. Evrendeki her þey Yüce Allah’ýn eseridir, göklerin ve yerin mülkü yalnýzca O’na aittir. O, tek Yaratýcý, tek güç ve kudret sahibidir. O, yoktan var ettiði her þey üzerinde mutlak hâkimiyet sahibi olandýr. Allah her yerdedir. Her varlýk Allah’ýn tecellisidir.

Allah’ýn Birliðini, büyüklüðünü ve yüceliðini anlayamamak ise O’nun Ýlahi gücünü kavrayamamaktýr. Allah dýþýnda hiçbir varlýk, Güneþ’i batýdan getiremez, kimse uzayda akýl almaz bir hýzla geniþleyen evreni durdurmaya güç yetiremez, kimse göðü ve yeri tutamaz. Bunlarý ancak evrende tek olan ve eþi bulunmayan Allah yapar. Yaratan’la yaratýlan ise asla eþit deðildir.

Tevhid, Allah’ýn varlýðýný ve O’ndan baþka Ýlâh olmadýðýný bilmek, Allah’ý Rabb olarak kavramaktýr. Ýslâm, tüm hayatý bu gerçek üzerine kurmaktýr. Yüce Allah, tek olandýr; Zat’ýnda, sýfatlarýnda, iþlerinde, isimlerinde, hükümlerinde, asla ortaðý, benzeri ve dengi bulunmayandýr; O, Vahid’dir.

Allah, insaný din fýtratý üzerine, tevhid inancýna uygun yaþayacak özelliklerle yaratmýþtýr. "Öyleyse sen yüzünü Allah’ý birleyen (bir hanif) olarak dine, Allah’ýn o fýtratýna çevir; ki insanlarý bunun üzerine yaratmýþtýr. Allah’ýn yaratýþý için hiçbir deðiþtirme yoktur. Ýþte dimdik ayakta duran din (budur). Ancak insanlarýn çoðu bilmezler." (Rum Suresi, 30) buyurur Allah ve bu gerçeði haber verir. Öyle ki insan, yerde yürüyen bir karýncaya, aðaçtan Allah’ýn dilemesiyle düþen bir yapraða baktýðýnda dahi bu gerçeði görebilir.

Ancak insan, bu gerçeklerin bilincinde olsa da, "iþittim, iman ettim" dediðinde konunun kapandýðýný zannetmemeli. Þimdi onu bekleyen bir baþka tehlike vardýr; þirk,. Özellikle de gizli þirk tehlikesi.

Þirk koþmak din dýþý toplum bireyleri için adeta bir ’yaþam biçimi’dir. Bu toplumda doðan her çocuk, genellikle o toplumun Allah yerine benimsediði ilahlarý tanýyarak gaflet içinde büyür. Bu yüzden ortak koþan kiþi, yaptýðýnýn Allah’a karþý isyan ve iftira anlamýna geldiðini, karþýlýðýnda büyük bir ceza ile karþýlaþabileceðini düþünmez.

Peygamberimiz(sav) döneminde Mekke müþriklerinin durumunu düþünelim. Onlar da Allah inancýna sahiplerdi ancak çok sayýda küçük ilahlarý bulunuyordu. Sevgi, savaþ, ticaret ve tarým gibi dünyevi iþleri için ayrý ayrý ilahlarý vardý. Peygamberimiz (sav)’in tek kudret sahibinin Allah olduðunu ve taptýklarý bu sözde ilahlarýn hiçbir gücünün olmadýðýný söylemesi, müþriklere çok anlaþýlmaz gelmiþti. Bu kiþiler, tek bir Ýlaha kulluk edilen bir düzenin nasýl iþleyeceðini anlayamýyorlardý. Onlara göre her tanrýnýn bir görevi vardý ve örneðin ticaret tanrýsýný terk ettikleri takdirde ticaretleri karmaþaya dönüþürdü, bereket tanrýsýný býraktýklarýnda ise rýzýklarýný nasýl kazanacaklardý?..

Günümüz toplumlarýnda da Kureyþliler’in içinde bulunduklarý sapkýn duruma düþerek, tek Ýlâh olan Allah’a iman etme çaðrýsýný þaþkýnlýkla karþýlayan insanlar vardýr. Oysa tevhid inancýnýn içi ihlâs, itaat, samimiyetle dolu olmalý ki insan, Allah’ý bir tanýyan (Hanif)ler olarak Ýbrahim’in dinine uyabilsin.

Allah’a ait olan sýfatlarý, kendisine veya bir baþka varlýða atfetmesi, insaný tevhid inancýndan saptýrýr, þirke götürür. Allah dýþýndaki bir varlýða benlik vermek, ona daha fazla sevgi beslemek, ondan korku duymak ve yardým ummak, onun rýzasýný Allah’ýn rýzasýndan önde tutmak þirktir. Her þeyi yaratan Yüce Allah, her an bir iþtedir ve her þey O’nun kontrolündedir. Ancak insan bunu unuttuðunda çocuðu, eþi, babasý, doktoru hatta patronu gibi onlarca putu hayatýna sokar.

Tevhidi yaþamak, insaný gelecek ve hastalýk korkusundan, iþini, mallarýný, sahip olduklarýný yitirmeye dair endiþelerden uzaklaþtýrýr. Ýnsan, yaþamýndaki onlarca sahte ilaha kulluk etmenin baskýsýndan kurtulur. Sonsuz akýl ve güç sahibi, her þeyi denetimi altýnda tutan Allah’a yönelip baðlanýr. Ve sýmsýký sarýldýðý bu ’ip’ sapasaðlamdýr; asla gevþemez, kopmaz. Yaratýcýsýndan uzak yaþayan insan ise tutkularýnýn tutsaðý olmuþ, aðýr zincirleri yüklenmiþtir.

O halde Allah’a bir olarak imandan alýkoyan putlarýn kýrýlmasý gereklidir. Peygamber kýssalarýnda görüyoruz ki, Hz. Ýbrahim(as), kavminin önlerinde bel büktüðü putlarýný, Peygamberimiz Hz. Muhammed(sav) Kâbe’deki putlarý fiili olarak kýrmýþlardýr. Hz. Musa(as) da kavminin taptýðý buzaðýyý yakýp küllerini denize savurmuþtur. Tüm bunlar þirkin sembollerinin yok ediliþidir.

Þirkin mantýðýný yok ederek hayatýmýzdaki putlarý kalben kýrabiliriz. Dilimiz ve kalbimizle söylediðimiz "lâ ilâhe illAllah" kelimesi büyük bir reddiyedir. Bu reddiye, bütün kâinatýn sahibi ve mutlak surette hükümdarý Melik olan Allah’tan baþkalarýnýn ilâhlýðýnadýr.

Peygamberimiz (sav) Allah’ýn varlýðý ve birliðini anlamamýz için, yarattýklarý hakkýnda düþünmemizi öðütler: "Allah’ýn varlýðýný ve birliðini bulmak için göklere bakýn, yeryüzüne bakýn, kendinize bakýn. Bunlarýn kendiliðinden olup olmadýðýna bakýn. Bütün bunlarýn yaratýlýþýndaki incelikleri düþünün. Çünkü bunlar Allah’ýn varlýðýný ve birliðini gösteren delillerdir."

Tevhid, Allah’a yakýnlaþmanýn, Allah’ý dost edinmenin yoludur. Allah’a kopmaz, sarsýlmaz bir baðla baðlanmanýn yoludur. Allah’a bir kez aþýk oldu mu insan, bir daha asla býrakamaz.

… "Allah hakkýnda mý þüphe (ediyorsunuz)? O, gökleri ve yeri yaratandýr…"(Ýbrahim Suresi, 10)