Azýðým gözlerin olsun. Baktýkça doyayým aþka.
Arada bir de yak canýmý, kýr kolumu kanadýmý ki; þiirsiz kalmayayým. Kalýrsam eðer þiirsiz iþte o zaman biter sevdam, bitmiþ demektir her þey. Oysa hala yarsýn bana, yarar bir bakýþýn en ince sýzýlarýma. Senin gitmen deðil mühim, mühim olan benim bitti demem; sen yokken de yaþarým çünkü ben aþký sevdayý. Hatta senin en hýzlý darben beni daha da hýrçýnlaþtýrýr aþka karþý. Daha bir yakasýna yapýþýrým sevdanýn mutlu etsin diye beni.
Sen ol, ya da olma yok hiç umurumda. Ben sevgiye olmuþum aþýk, sen yokmuþsun bu kimin umurunda. Ama arada gel yanýma, arada bak gözlerime. Gözlerinde hayatý bulayým yine. Sonra yine çeker gidersin nasýl olsa, bu sefer de þiirler tutar beni ayakta. Ya da sen yakmýþken canýmý umarsýzca biraz da onlar daðlar yaralarýmý.
Bir sen, bir de þiirlerim. Hem cansýnýz canýma hem de kýyarsýnýz canýma…