Sevþan'la tuhaf bir sessizliðe gömüldük. Ben mumya gibi sarýlmýþ yatýyorken o da buzdolabýndan aldýðý biralarý yuvarlýyor, bir yandan da eski tarihli Posta gazetesinin bulmacasýný çözüyor, çözmüyor daha çok bana çözdürüyordu. Evde müzik olmadýðý zaman hayatým fonsuz kalýyor, dekorsuz bir sahnede oyun oynuyor gibi hissediyordum kendimi.

“Lityumun simgesi?”

“Li...”

“Lahza?”

“An...”

“Panama'nýn plakasý?”

“Pancarýn pan'ý...”

“Terbiyesizleþme”

“Kendin çöz.”

Sessizlik...

Kulaðýma koridordaki bir kutunun týrmalanma sesi geliyordu. Sevþan'a sokak kapýsý iþaret ederek sese dikkatini çektim. UNUTTUM! diye baðýrarak yerinden fýrladý. Arkasýndan, koltuk geriye doðru sürüklendi. Odaya elinde kutuyla döndü.

“Bu ne? Balýk mý?” diye sordum.

“Lepistes., Bak bakayým, sen seversin balýklarý.” dedi ve güldü.

Gülüþü, Muazzez'in Neriman Köksal kahkahasý gibi deðildi. Vicdan ve sevgi dolu...

Kutunun kapaðýndaki koli bandýný bulmaca çözdüðü kalemin ucuyla keserek açtý. Ýçinden hýzla yavru, siyah bir kedi fýrlayýp yattýðým kanepenin altýna girdi.

“Bu kaçan balýðý sana aldým.” dedi.

“Buna para mý verdin?”

“Hayýr, yolda buldum.”

“Kara kedi ha? Teþekkür ederim.”

“Muazzez'ini kediye anlatýrsýn artýk.”

“Okuma sýkýldýysan, Allah Allah! Zorla okutuyorum sanki. Hem Muazzez benim Muazzez'im, ister kediye anlatýrým, ister kaðýda. Sana ne?”

“Tamam be! Ne baðýrýyorsun?”

Bu sýrada kedi kanepeden sarkan bandajýma atlayýp oyun oynamaya baþladý. Sevþan güldü. Yavru olmasýna raðmen tüyleri oldukça uzundu. Ona Softy adýný verdim, sakýncasý yoksa, dedi.

“Softy'mi? Sadece Soft olsun.” dedim. “Daha net.”

“Soft olsun o zaman.” dedi ve güldü. Tekrar teþekkür ettim.

Soft, durmadan ayaðýmdan sarkan bandaja saldýrýyor, sanki açmaya çalýþýyordu. Yataðýmda doðruldum. Ayaða kalktým. Sevþan'a beni bu þekilde sarmalamasýný kimin söylediðini sordum. Beyaz gazlý bezle tüm vücudum özenle sarýlmýþtý. Ýçim þiddetle kaþýnýyordu ve tuvalete gitmem gerekiyordu. Aðýr adýmlarla zorlukla tuvalete doðru yürümeye baþladým. Arada sýrada durumumu daha vahim gösterebilmek için inliyordum. Soft'sa durmadan üzerimden sallanan bandaja pençesini takýyor, týrnaðýna takýlan bezi þiddetle yýrtmaya çalýþýyordu. Heyecanla bir hediye pakedini açmaya çalýþan çocuk gibiydi. Sevimli ve saldýrgan...

Sevþan yeniden pansuman zamanýnýn geldiðini söyledi. Gazlý bezi yavaþça tersine dolayarak açmaya baþladý. Vücuduma sürdüðü ilaç, gazlý bezin tenime yapýþmasýný önlüyordu. Altý saatte bir yapýlmasý gerektiðini ve üçüncü pansuman olduðunu söyledi. Ama ben ilk kez görecektim Sevþan'ýn beni sarmalamasýný ve çözmesini. Ona ne zaman geldiðini sordum. Sabah geldiðini söyledi. Gün ýþýdýktan sonra.

Sahte Che ile ayrýlmýþ, Ankara'da sýkýlmýþ atlayýp gelmiþti. Kamil Koç'un servisi apartmanýn kapýsýna kadar býrakmýþtý. Onda herkesin yedek anahtarý bulunurdu. Kapýyý çalmýþ, ben açmayýnca da anahtarla girmiþti. Kanepede beni haþlanmýþ þekilde bulunca vakit kaybetmeden doktor getirmiþ, nöbetçi eczaneden ilaçlarý almýþ, geri dönmüþ, pansumanýmý doktorun gösterdiði þekilde yapmýþtý. Yanýk yaralarýnýn mümkün olduðunca hava almasýnýn doðru olduðunu söylemiþti doktor fakat her yerim kabarýk olduðu için canýmýn acýsýný hafifletmek adýna aðrý kesici dýþýnda bir de hava geçiren gazlý bezleri sarmak zorunda kalmýþlardý. Ýlk etapta enfeksiyon da kapmamalýydým, bu da önemliydi. Muazzez'in gitmiþ olmasý ise tüm bunlardan sonra geliyordu. Asýl içimi kavuran gerçek buydu ve bu, ne doktorun ne Sevþan'ýn umrundaydý. Sevþan nasýl yandýðýmý sormamýþtý bile.

Uykumda Muazzez'i sayýklarken tedavimle uðraþmýþ baþýmý beklemiþti.

“Þimdi sen onu da mý gördün?” diye sordum bandajý çözerken.

“Kýzgýn yaða atýlmýþ sosis gibi olmuþ.”

Gözlerim dehþetle açýldý. Tuvalette durumun vehametini kavrayamamýþtým.

“Korkma. Ýþimizi düzgün yaparsak hiçbir yerinde iz kalmayacak.” diyerek içimi rahatlatmaya çalýþtý.

Sevþan'a Muazzez'in gittiðini anlatýrken Soft, dikkatle bizi dinliyordu. Ara ara miyavlýyor, gurluyor, gelip Sevþan'ýn bacaðýna sürtünüyor, benim çözülmekte olan gazlý bezime ise nedense artýk anlayýþsýz ve saldýrgan davranýyordu. Söylediklerimi anlýyor, onaylýyor muydu, onaylamýyor muydu bilmiyordum. Soft, gözlerini dikerek gazlý bezin altýndan çýkan ciðer gibi görünen bedenime yaklaþtý. Ayaðýmýn üstüne baktý. Eðildi kokladý. Birden pençesini çýkartarak derime sapladý. Acýyla baðýrdým, kanepenin altýna kaçtý. Sevþan ona küçük yaramaz kýz, dedi. Ona, bunu böyle mi geçiþtireceksin, diye sordum; evet, dedi.

Diþiler acý çekmemi seviyorlardý. Buna sanýrým artýk Soft da dahildi. Sevþan gittiðinde Soft ve ben yalnýz kalacaktýk. Bu süre içinde her ne kadar kadýn da olsa Sevþan'ýn beni Soft'tan korumasýna ihtiyacým vardý.