DÜÞÜK YASAKLANSIN!
Karnýnda durup dönen kaþýndýrýcý bir bulantý ile uyandýðýnda, hafif bir gülümseme kapladý yüzünü Seda’nýn. Hafiften bir baþ dönmesi ile yataktan kalktýðýnda ise gülümsemesi daha da arttý. Bunun iyiye bir haber olduðunu farkýndaydý, daha önce yaþamamýþtý ama biliyordu. Uzaklardan bir armaðan paketleniyordu onun için, biraz vakti vardý sabretmesi gerekiyordu ama ne de olsa dünyanýn en güzel armaðaný idi yola çýkmýþ olan.
Kahvaltýda, çok sevdiði kahvesinden bir yudum alýp tiksindiðinde hoþuna gitti bu tiksinti, domatesin kokusunu ilk kez böyle tuhaf duyuyordu, peynir bu kadar tatsýz olabilir miydi? Hýzlýca giyinerek en yakýn laboratuara gitti, kendisinin bildiðini dünyaya kanýtlamaktý istediði: “Kesinlikle eminim” dedi hemþireye “Bu sefer kesinlikle eminim”
Sonrasý en güzel heyecan. Önce kocasýna haber verdi öpücüklerle, sonra anneler babalar arandý mutluluk gözyaþlarý ile... “Büyüklerimiz 3 ay beklerlermiþ müjdeyi vermek için” diye uyardý annesi, Seda beklemedi, bekleyemedi.
Sonraki günler zor geçti, bulantýlar artýnca kuru simitten baþka bir þey yiyemedi. Baþý sýk sýk döndüðünden, yattýðý yerden pek kalkamadý. “ Ýki can taþýmak zordur derler, doðruymuþ” diye düþündü. Ara sýra nazlanmak, biraz kapris yapmak istedi ama kocacýðýna kýyamadý.
3 aydan geriye sayýyordu hergün. 3 ay bittiðinde, bulantýlar býçak gibi kesilecek, baþ dönmeleri geçecek, asýl eðlenceli günler baþlayacaktý. Biliyordu, çünkü doktoru söylemiþti, biliyordu çünkü hergün saatlerce gebelik sitelerinde dolaþýyordu. Hele cinsiyetini öðreneceði gün; hele o gün geldiðinde, doktor ne derse desin mutluluktan aðlayacaktý...
10. haftanýn bittiði günlerden biri idi, kendini çok iyi hissederek uyandý fakat tuhaf bir sýkýntý vardý içinde. Midesi bulanmýyor, baþý dönmüyordu, vücudundaki kapkara aðýrlýk kalkmýþ gitmiþti. Zaman bu zaman deðildi, bu kadar iyi hissedemezdi, bu sýkýntý sebepsiz olamazdý?
Neden iyi hissettiðini öðrenmek için doktorun muayenehanesine gidip uzandýðýnda, o soðuk alet karnýnda gezinirken kapkaranlýk ekrana bakýyor, bir yandan da bebeðinin kýpýrdamasý, kolunu bacaðýný oynatmasý için dua ediyordu. Umut veren bir söz bekliyordu doktorundan, “Herþey yolunda” demesini bekliyordu. “ Amma da pimpirikliymiþsin be Seda, hadi git bebeðine alýþveriþ yap” demesini bekliyordu. Oysa, “Üzgünüm” dedi doktor. “Çok üzgünüm Seda Haným, bir ya da iki gün önce kalbi durmuþ, hamilelik sona ermiþ. Haklýymýþsýnýz”
Onun haklýlýðý istatistiklere “missed abortus” olarak geçti. Ortalama 5 kadýndan birine olan olmuþtu Seda’ya. Armaðaný verecek olan, “bu þekilde daha hayýrlý olacaðý için” onu vermekten vazgeçmiþ, bebeði geri çaðýrmýþtý.
Herkesin dört gözle beklediði bebek geri çaðrýldýðý gün, nice istenmeyen bebekler de geri gönderilmiþti aslýnda. Belki yolda karþýlaþtýlar birbirleri ile, belki kimisi kýzgýndý, belki kimisi üzgün, kimisi ise sadece kalbinin taþýyamayacaðý kadar güçsüz...
Seda, Ebru, Merve çok aðladý bebekleri geri çaðrýldýklarý için. Zeynep, Esin ve Fatma da çok aðladý, bebeklerini geri göndermek zorunda kaldýklarý için...
Þimdi masallardan bir hükümdar gelse ve “düþüðü yasaklasa”... Dünyada rýzký olmayacak, yaþayamayacak, saðlýkla nefes alamayacak hiç bir bebek, annesini rahmine tutunamasa... Boþuna sevindirmese onu bekleyenleri, umutlandýrmasa anneciðini, gittiðinde aðlatmasa arkasýndan, gözyaþlarýnýn buruþturduðu bir ultrason çýktýsý olmasa ondan geriye kalan...
Kürtajla alýnacak çocuklarýn canýný, düþecek çocuklarýn canýna katsa. O istenmeyen çocuklar sessizce çýkýp giderken, Seda mutlulukla doðurabilse evladýný, dünyanýn en güzel armaðanýný göðsüne dokundurabilse, tadabilse bebek kokusunu...
Masallardan bir hükümdar çýkýp gelse... Ve düþüðü yasaklasa.