Gülbahar çaresizlik içinde etrafýna bakýndý. Gözüne kestirdiði bir kayayý yerinden oynatýp, kucaklayarak yerden kesti, dizleri hizasýnda yar kenarýna getirip aþaðý attý. Attýðý kaya hedefine ulaþmadý, teröristin baþý yanýnda öteki kayalara çarparak parçalandý. Terörist, yukarý baktý, tehditkâr el kol hareketleriyle inmeyi sürdürdü. Gülbahar geriden yeni bir kaya buldu, bu seferki öncekinden daha uzakta ve aðýrdý. Kayayý zorlanarak yarýn kenarýna yuvarladý ve aþaðý doðru ittirdi. Terörist, taþýn yuvarlanmasýný duyup, döndü. Döndüðü an kaya tam suratýnýn ortasýna denk geldi. Darbe ile arkaya doðru tökezledi, havada dönerek kayalýklarýn altýndaki bir taþ yýðýnýnýn üstünde, tam da aþaðý atarak öldürdüðü Karabaþ’ýn yaný baþýna düþtü. Gülbahar öfkeyle baðýrdý: “Geberdin iþte!”
Alican avazý çýktýðý kadar baðýrýyordu. Çaresiz çýðlýklarý koyun dibindeki yarlarda yankýlanýyordu.
“Bir þeyler yap Gülbahar! Kurtar beni!”
Gülbahar çýrpýnmakta ama bir þey yapamamaktaydý. Küçük bir kaya parçasý bularak olanca gücüyle Alican’ý götüren teröriste doðru attý; ama isabet ettiremedi. Yýlmadý. Hýzlý hareketlerle yeni taþlar bulup atmaya devam etti. O telâþe ile hiç birini isabet ettirememekteydi. En sonunda taþlardan birisi yan tarafa çarpýp sekerek adamýn kafasýna geldi. Adam dengesini kaybedecek gibi olup sallanýnca, Alican adamýn giysilerinden tutarak sýrtý, sonra da bacaðý boyunca aþaðý kaydý ve bir çýkýntýya düþtü. Hemen toparlanýp ayaða kalkmayý baþardý. Saðýna soluna bakýndý, yarýn dik duvarý üzerinde seçtiði bir patikadan yan yan ilerleyerek teröristten uzaklaþmaya çalýþtý.
“Kaç Alican! Kaç Alican!”
Adam kendi canýnýn derdine düþtüðünden o anda onu unutmuþtu.
“Hýzlý! Hýzlý! Alican... Allah’ým hýzlandýr, Allah’ým! Hadi Alican! Hýzlý! Hýzlý!”
Adamý meþgul edip kardeþine fýrsat yaratmak için teröristin üstüne adeta taþ yaðmuru yaðdýrmaya baþladý.
Yükünden kurtulmuþ olan terörist Alican’ýn tam altýnda bir çýkýntýya zýpladý, silahýný çýkarttý ve Alican’a doðrulttu. Gülbahar tepeden, adamýn onun attýðý taþlarý umursamadan Alican’a bir þeyler söylediðini görmekte ama ne söylediðini anlayamamaktaydý.
Alican, kendisine doðrultulan silahý görünce tutunduðu kayaya bir sinek gibi yapýþtý, kaldý. Hareket edememekteydi. Parmaklarý kasýlýp kalmýþ, tutunamamaktaydý. Baþýný yukarý kaldýrýp baðýrdý:
“Ablaaa! Ne yapayým!”
Gülbahar, çaresizlikle haykýrdý:
“Durma Alican! Koþ, Alican!”
Teröristin üzerine bir taþ, sonra bir taþ daha fýrlattý ama ikisi de hedefe ulaþmamýþtý.
Alican, tekrar aðlayarak, baðýrdý:
“ Nereye? Nereye koþayým?”
“Ne olur Allah’ým! Ne olur, þu taþlardan bir tanesiyle vurayým adama! Ne olur!”
Gülbahar, yeni birkaç taþ daha attýysa da adam hafif sakýnmalarla onlardan koruyordu kendini. Son bir ümitle baðýrmayý sürdürdü:
“Alican, pes etme!”
Alican, son bir gayretle ilerlemeyi sürdürmek için çabaladý.
“Kaçamýyorum. Bir þeyler yap Gülbahar! Kurtar beni!”
Gülbahar, çok daha büyük bir kaya parçasýný kucaklamýþ, atmak için taþýrken, kardeþinin ve teröristin olduðu yerden bir silah sesi geldi. Sonra müthiþ bir acýyý yansýtan o çýðlýk: “Ahhh!”
Kucaðýndaki kaya parçasýný býrakarak koþturup geldi, beline kadar eðilerek yardan aþaðý sarktý. Alican’ý göremedi. Terörist kayalarýn arasýndan ötekilerin yanýna doðru yalnýz baþýna ilerlemeye baþlamýþtý. Sesini duyurup yanýt alabilmek umuduyla seslendi.
“Alican... Kardeþim... Alican... Alican... Kardeþim.”
Aþaðýda, az önce aþaðýya düþürerek öldürdüðü ufak tefek teröristin ayakucunda, yerde, yüzüstü yatan Alican’ý gördü. Dizlerinin üstüne çöktü. Artýk taþlarý atacak mecali bile kalmamýþtý ve kolunu hissetmemekteydi. Çaresizliðine öfkelenerek aðlayýp inlemeye, çýrpýnmaya baþladý:
“Alican... Alican kardeþim... Kardeþim ölmüþ, kardeþim! O daha çok küçüktü... Neden? Neden? Neden? Nasýl kýydýn Alican’ýma, pis katil? Alican...”
Çýðlýklarý, her yandan yankýlanýyordu.
“Kurtaramadým seni, kardeþim. Bir þey yapamadým kurtarmak için… Üzgünüm… Üzgünüm kardeþim…”
*