‘Þairim ölmüþ’ diyorlar

Herkes onu -belki- “Mihriban”la tanýdý ama ben onu “Eðdi Baþýný” ile tanýrým…
Çünkü O;
“Gitmiþti makama arzuhal için
Bey dedi yutkundu eðdi baþýný
Bir azar yedi ki oldu o biçim
Þey dedi yutkundu eðdi baþýný...” ile benim, senin ve sizlerin iç dünyasýna tercüman oldu.
Zira bu güne kadar hangi köylü; devlet dairelerine gidip de; “Kapýdan dört büklüm çýktý dýþarý” tarifine uygun hal mahcubiyeti yaþamadý. Hangi köylünün; “Gözler çakmak çakmak benzi sapsarý” olmadý. Hangi köylü, kendisine ‘kaderiymiþ’ gibi yutturulan böylesi bir olaydan sonra ; “Bir konaða baktý alttan yukarý/Vay dedi yutkundu eðdi baþýný” þeklinde tasvir edilen ruh halini yaþamadý?
Sonra hangi köylü, yaþanýlan böyle bir olaydan sonra “Çekti ayaklarý kahveye vardý” þeklinde ifade edildiði gibi kahve gibi bir mekâna kendini atmadý. Ve hangi köylü, buna benzer bir olaydan sonra çayýn buharýndan ve sigaranýn dumanýn arkasýndan bakarak dalýp gitmedi…
Benim þairim de ayný þeylere dikkat çekiyor: “Açtý tabakasýný sigara sardý daldý/Neden sonra garsonu gördü/Çay dedi yutkundu eðdi baþýný”
“Eðdi baþýný” çünkü o hala kendisine yapýlan haksýz muamelenin çaresizliðini ve mahcubiyetini yaþýyordur…
Dahasý;

”Ýçmedi masada unuttu çayý
Kalktý ki garsona vere parayý
Uzattý çakmaðý ve sigarayý
Say dedi yutkundu eðdi baþýný…”
Öyle ki;

”Döndü gözlerinde bulgur bulgur yaþ
Sandým can evine döktüler ataþ
Sordum memleketin nere gardaþ
Köy dedi yutkundu eðdi baþýný…”
Ve…

”Yürüdü kör topal çýktý þehirden
Aðzýna küfürler doldu zehirden
Salladý dilini vazgeçti birden
Oy dedi yutkundu eðdi baþýný…”
Ýþte yukarýdaki þiirin sihirli dizeleriyle iç dünyamýza tercüman olan þair benim þairimdi…
Herkes þiir yazar ama benim þairim bir baþka yazardý…
Köþe yazýsý yazan çok sayýda yazar ve þair var; ama benim þairim “gerdanlýk” denilen bir dörtlükle baþlardý gazetedeki köþe yazýlarýna…
Benim þairim yalnýz þair deðil hem yazar, hem þair, hem de bir ozandý…
Onunla yüz yüze Malatya’da tanýþtým. Beklenilenin çok üstünde bir tevazu ve ilgi gösterdi bana.
Kendisiyle tanýþtýðým sýralarda ilk kitabým; “Bir Ýdamlýk Kent” yeni çýkmýþtý.
Kaldýðý otelin dinlenme salonunda ayaða kalkarak karþýladý bizi. Bir kez de kitaptan dolayý kalktý sarýldý.
Dibinde inciler saklý derin bir derya gibiydi benim þairim. Ýlminin, irfanýnýn incilerine ulaþabilmem için, bu yolda daha çok kulaç açýp daha çok dalmam gerektiðini yüz yüze/baþ baþa yapmýþ olduðumuz sohbetlerinden anladým.
Þairleri severim ancak gerçek þairimin kim olduðunu da o vakit anladým.
Þimdi haber aldým;‘þairim ölmüþ’ diyorlar…
Ýnna lillahi ve inna ileyhi raciun…
Allah ona yazdýðý o güzel þiiriler ve yazýlar harf sayýsýnca rahmet eylesin…
Mekâný Cennet olsun þairimin.