Biz katliam dedik gördüðümüze,
birileri yanlýþlýk(!)
Yanlýþlýk var!
Fidan dedik biz, büyüyen her yüreðe
Topraða gömdüler göz göre göre
-kýrýldým, dedi'ler en ana dilleriyle
-kýrýldým dayê!
en tanýnmaz halleriyle...

anneler çaresiz
anneler periþan
ekmeksiz kalmaya göz yumacaklardý günlerce,
eðer bilselerdi yakýþýksýz ölümün yakýþtýlacaðýný
oðullarýna, kocalarýna, kardeþlerine...

oysa, umut vardý her yüzde
oysa, gülücükler baðýþlanmýþtý her tene...
Orhan, kýrýk bir fidanken bile gülecekti belki de
Yüzünü görebileceðimiz temiz ölümü temiz yüzüne layýk görseydiler bir hele...

otuz-beþ can,
otuz-beþ ayrý umut
otuz-beþ ayrý ýþýk
otuz-beþ kýrýk fidan

Kýrýlan fidanlarý kýrýldýðý yerden topraða gömmeyi öðrenmiþti bazýlarý,
kýrmamak için çaba göstermek çok sonra akýllarýna geldiðinde
annelerin gözyaþlarý suluyordu topraðý
babalarýn suskunluðu soðutuyordu yerdeki kaný!

Karardýk biz kardeþlerim
karardýk en aydýnlýk tarafýmýzdan
Aslýnda kaderi insanlar yazdýðýndan beri karaydýk
Bir sabah uyandýk, otuz-beþ yitik beden
Yitik bir insanlýk
ve durmadan kanayan vicdanýmýzla karþý karþýyaydýk...


Siz insanlýðýmýzýn eksik yüzüydünüz,
Bu çirkin dünyaya fazla güzeldiniz