Dündar Taþer; Siyasî tarihimizin “ kara lekesi” ve Cumhuriyet döneminin ilk darbesi olan 27 Mayýs 1960 askerî isyanýný gerçekleþtiren 38 kiþilik Millî Birlik Komitesi’ nde kurmay binbaþý olarak yer alýr.
Gerek baþta Alpaslan Türkeþ ve gerekse Dündar Taþer ile birlikte diðer 12 komite üyesinin 27 Mayýs darbesine katýlma sebepleri, ülkenin içinde bulunduðu siyasi bunalým ve bunun sonucu olarak gelmesi kaçýnýlmaz bir hale dönüþen askerî darbede meydaný ve ülke yönetimini CHP yanlýsý Ýnönü taraftarý güçlere ve zihniyete yönetimi býrakmamak, dolayýsýyla da ordu içinde kendi düþüncelerindeki subaylarýn tasfiyesine yönelik adýmlarýn önünü kesmek adýna olacaktý.
14’ ler her ne kadar ihtilal komitesinin içinde yer alarak CHP yanlýsý güçlerin iktidar oyunlarýný bir süre için bozdularsa da, belli bir süreçten sonra ihtilal komitesi içerisinde yer alan diðer MBK üyelerinin tasfiye hareketlerinin ilk maðdurlarý olacaklardý.
Bilindiði gibi daha sonra Komite içinde yaþanan anlaþmazlýk sebebiyle 14 Kasým 1960 tarihinde baþta Alpaslan Türkeþ olmak üzere kendisi ile birlikte 14 kiþi yurt dýþýna çýkarýlacaklardýr. Bu toplu sürgünde Taþer’ in kýsmetine Fas çýkar. 14’ ler sürgüne gönderildikleri ülkelerde tam iki yýl kaldýktan sonra 1963 yýlýnda tekrar Türkiye’ ye dönerler.
Dündar Taþer 1965' de, 14'lerden Alparslan Türkeþ, Muzaffer Özdað, Rýfat Baykal, Numan Esin, Ahmet Er ile birlikte Osman Bölükbaþý' nýn lideri olduðu Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi'ne katýlýp, aktif siyasete baþlar.

Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi' nin 8-9 Þubat 1969 günlerinde Adana'da yapýlan genel kongresinde partinin adý Milliyetçi Hareket Partisi olarak deðiþtirilir. Partinin Genel Baþkanlýðýna Alpaslan Türkeþ getirilir. Taþer bu tarihten sonra ölümüne kadar partide Türkeþ' ten sonra artýk hep ikinci adam olarak kalacaktýr.
O yýllardan itibaren Avrupa'da esen sol rüzgârlar ve sosyalizm modasý Türkiye'yi de etkilemektetir. Darbe sonrasýnda yürürlüðe konan 1961 Anayasasý ile getirilen sosyal, hukukî ve siyasi haklarla birlikte çok sayýdaki komünist ve diðer sol akýmlar, kýsa zamanda yer altýndan çýkýp yer üstünde açýça yer üstünde faaliyet göstermeye baþlarlar.

O kadar ki, Ýhtilalci sol hareketlerdeki yoðunluk geniþ bir kitleselleþme ile birlikte, millet ve devletin bekasýný tehdit edecek düzeye gelir.

Bu tehlikeye karþý milliyetçi gruplar da reflekslerini ortaya koyarak, antitez geliþtirmek ve strateji belirlemekte gecikmezler. 1967-1968 yýllarý arasýnda Ülkü Ocaklarý'nýn kurdurulmasýnda ve eðitiminde Dündar Taþer, beyin takýmý içinde önemli görevleri yerine getirecektir.

Taþer, bu birikimi daha Harp Okulu öðrencilik yýllarýnda almýþ, hatta 3 Mayýs 1944 tarihinde, ABD ve savaþ galibi Avrupa ülkelerine þirin gözükmek amacýyla, dönemin Cumhurbaþkaný Ýsmet Ýnönü’ nün emriyle, Nihal Atsýz ve arkadaþlarýnýn “ Türkçülük ” suçu nedeniyle tutuklanýp “tabutluk” larda karþý karþýya kaldýklarý iþkencelere karþý çýkan grup içinde yer almýþ ve bu yüzden hakkýnda soruþturma iþlemi dahi yapýlmýþtýr.

1970’ li yýllara doðru, ülkenin içinde bulunduðu durum hiç de iyiye doðru gitmiyor, karþýt gruplarýn birbiri ile olan mücadelesinin bir varolma ,ya da yokolma kavgasý olduðunu düþünen Dündar Taþer, Türkiye’ nin, ancak M.Akif Bey’ in "Asým'ýn nesli" olarak nitelediði, dinine, milliyetine, kültürüne ve tarihine sahip vatanperver bir gençlik eliyle kurtulacaðýna inanýyordu.

O' nun hakkýnda Ziya Nur tarafýndan yazýlan en önemli biyografik eser "DÜNDAR TAÞER' ÝN BÜYÜK TÜRKÝYESÝ" ismini taþýyan kitaptýr.

Yazar kitabýna, “ Milletimiz son asýrda yetiþtirebildiði en büyük fikir, hareket ve davâ adamlarýndan birini, belki de en mühimini kaybetti…” (1) cümlesi ile baþlar ve çelik kadar saðlam bir karakter ve gül yapraðýndan nâzik bir bedene sahip olduðundan bahseder.

Sonrasýnda onun Türk-Osmanlý tarihi ile baþlayýp 27 Mayýs darbesine dair çarpýcý tesbitlerde bulunur.

Bu kitap vesilesiyle Dündar Taþer’ in kimlik, kiþilik, inanç ve misyonunu en veciz ve anlamlý þekilde, ülkemizin yetiþtirdiði büyük fikir adamý Cemil Meriç anlatacaktýr.

“Maðaradakiler” isimli kitabýnda Dündar Taþer için ‘ BÝTMEYEN RÜYA’ : “ TAÞER’ ÝN BÜYÜK TÜRKÝYESÝ “ baþlýðý özel bir bölüm açar ve satýrlarýna þöyle baþlar :

“ Taþer, coþkun bir zekâydý…Fetihten fethe koþan akýncý bir zekâ, (2)

Yazýnýn devamýnda ise, Taþer’ i ne devlet katýnda yüksek noktalara çýkmanýn sarhoþ ettiðini, ne de o durumdan bozgun haline düþmenin kendisini eleme garketmediðini vurgular. Onda feleðin “ germ-ü serdine” yani verdiði darlýk-geniþlik, iyilik-kötülük, acý-tatlý ilh. gibi iniþli çýkýþlý durumlara büyük bir vakar ve gülümseme ile bakmasýný bilen bir yalçýn irade bulunduðunu belirtir.

O’ nun bütün endiþesinin aynen Koçi Bey, Sarý Mehmed Paþa ve Cevdet Paþa’ da olduðu gibi, “ Devlet-i ebed müddet “ in kesilmesi olduðunu söyler.

Daha sonraki satýrlarda ise, Ziya Nur’ un kitabýndan hareketle, bizzat Dündar Taþer’ in aðzýndan 27 Mayýs darbesinin öncesi ve sonrasýna dair endiþeler þöyle anlatýlýr :

“ Harekete tekadüm eden günlerde benim en büyük ýztýrabým, yapacaðýmýz iþle, devletin yeni bir bâdireye sürüklenebileceði ihtimali idi…

… Tarihimizdeki bütün inkýlâb hareketlerinin milletin baþýna yeni belâlar getirdiði hakkýnda sarsýlmaz bir kanaatim vardý. Bu gün bu kanaatim daha da pekleþmiþtir…” (3)

Meriç, Taþer’ in düþüncelerinden tesbitler yapmaya devam eder ve O’ nun 1961 Anayasasý ile ilgili düþüncelerini belirttiði :

“ Nitekim biz de ayný hataya düþtük… Bir mükemmel Anayasa yapýlýrsa Türkiye’ nin Almanya veya Ýngiltere seviyesine geleceðini sandýk. Ne yapalým ki Türk aydýnýnýn çok yanlýþ ve köklü zaaflarýndan biri de bazý mefhumlarda sihirkâr bir kudret tasavvur etmesidir…” cümlelerinde dile getirdiði hususlarý, Cemil Meriç teyid eder ve bu tesbitlere þu ilâveleri yapar:

“ Bu vehmin baþlýca kaynaðý, aydýnýn yabancýlaþmasý. Kendine yabancýlaþma…Bu garip mahlûk, yüz yýldan beri anayasa ile oynuyor…” (4)



Dündar Bey'in en önde gelen arkadaþlarýndan birisi de kuþkusuz Türk düþünce hayatýnýn özgün isimlerinden olan Prof.Dr. Erol Güngör idi. Taþer' in ölümümün hemen sonrasýnda, O' nun hakkýndaki düþüncelerini þöyle dile getiriyordu Güngör :

" Onu dinlerken ruhlarýmýzýn yükseldiðini hissediyorduk.
Taþer’in sýrrý ne idi? Sýrf anlatma kolaylýðý saðlamasý bakýmýndan egzistansiyalistlerin bir tâbirini kullanacaðým. Onlar, kendine yabancýlaþma (self alienation) diye bir terim kullanýrlar; buna göre insan bazan kendi özünü teþkil eden þeyden uzak, ona yabancý kalýr ve bütün hayatý, sebebi anlaþýlmayan bir sýla hasreti içinde geçer. Sanki ruh bedenden ayrýlmýþtýr ve beden kaybettiði þeyin ne olduðunu, nerede olduðunu bilmeksizin çýrpýnýr durur. Ýþte Taþer bu milletin “sebepsiz hüzünleri” nin sebebini gösteriyordu ve onlara öze kavuþmanýn verdiði ebedî hazzý tattýrýyordu.
Gaziantep’in bir köþesinden böyle bir çocuðun çýkarak þehirde velvele koparýp ruhlarý tutuþturacak bir güce sahip olmasý, Türk milletinin engin kudretinin örneklerinden sadece bir tanesidir. Taþer onun mütevazý bir ferdi olmaktan en büyük saadeti duyacak kadar bu milleti seviyordu. Aziz arkadaþýmýz Ziya Nur bir gün onun için “fena fi’l-mille” tâbirini kullanmýþtý. Týpký tasavvufun fenafillah mertebesi gibi, Taþer de kendi varlýðýný millet içinde eritmiþ, fakat ayný zamanda içinde eridiði bütünü hakkýyla temsil eder hale gelmiþti.
Ölümün bir tatlý tarafý da onun sohbetlerine yeniden kavuþmak olacak. O gün gelinceye kadar kendisine Allah’tan rahmet ve maðfiret dileyelim, ona bol bol baðýþladýðý faziletten bize de nasib etmesini niyaz edelim.."
Biz de yazýmýný benzer dileklerle bitirelim; kabri nûr, mekaný cennet olsun.

Salih Zeki Çavdaroðlu

DÝP NOTLAR

1 Ziya NUR, Dündar Taþer’ in Büyük Türkiyesi, Kutluð Yayýnlarý, Ýstanbul,1974
2 Cemil MERÝÇ, Maðaradakiler, Ötüken Neþriyat, Ýstanbul,1978, s. 109

3 Cemil MERÝÇ, Maðaradakiler, Ötüken Neþriyat, Ýstanbul,1978, s. 110
4 Cemil MERÝÇ, “a.g.e.” s. 111

http://ferahnak.wordpress.com/2012/06/12/vefatinin-40-yilinda-dundar-taser-1925-13-haziran-1972/