parkta oturuyorum
bir bankýn üzerinde
hava çok güzel
hava çok þirin
bir parçacýk ekmek
düþüveriyor elimden
karýncalar
o küçük dev adamlar
toplanýveriyor hemen
sonra yürüyorum biraz
denizin kenarýndayým
deniz çok güzel
deniz çok þirin
koparýp simitimin ucundan
atýveriyorum suya
þimdi de balýklar toplandýlar
o denizin kartallarý balýklar
martýlara kafa tuttular hemde
eve döndüm henüz
evim çok güzel
evim çok þirin
oturdum bir köþeye
bir iki damla gözyaþým
düþüverdi yere
kurudu gitti
kimse gelmedi
kimsecikler iliþemiyor
yalnýzlýðýma ...