Ayyâhunîsâ ve Ayyahuâzâm

Bizlere, Âdem ile Havva’yý, Tahir ile Zöhre’yi, Ferhat ile Þirin’i, bu iki kutuplu sonsuzluðu anlatan, yani iki insanýn sevdasýný anlatan iki söylem. Evvel’de, Âhir’de bütün Âþýklar, zaten vâr olan Evrensel ve Ýlâhî Aþk’ý paylaþmýþtýr. Çünkü Aþk budur.

Bir akþam vakti kýpýrdanan ve ruhunuzu okþayan deniz, Evren’in ve Aþk’ýn parçasýdýr. Biz ona bu yüzden Aþk diyelim. Sevgilinizle birlikte o denizi seyrediyorsanýz, Âþýksýnýz ve Aþk’ý paylaþýyorsunuz demektir. Birlikteyken Aþk’ý daha derinden hissediyorsunuz demektir. Ruh eþinizdir elinizi tuttan kiþi. Gözlerindeki ýþýk sizi sonsuzluða ulaþtýrýyorsa baktýðýnýzda ve o yanýnýzdayken gerçekten mutluysanýz. Kendi ruhunuzdan bir parçaysa yanýnýzdaki insanla, siz Cennet’i düþleyen yolcular oldunuz demektir.

Yaratýlan dediðimiz kavramýn, daha baþlarken iki kutupta birleþmesi ve Aþk’ý dahayakýndan paylaþabileceðimiz bir ruh eþimizin oluþudur. Ayyahünisâ ve Ayyâhuzâm.

Mustafa Kemal Ýzgi