Bir insan hayatýndaki en önemli þeyin ne olduðu sorusuna ne cevap verir? Ailesi mi, evi mi, yoksa iþi mi? Ya da bunlarýn dýþýndaki baþka idealleri mi? Bu sorunun cevabý her ne olursa olsun, bütün herþeyden çok daha önemli bir konu vardýr...

Yaratýlmýþ herþeyin mutlaka bir amacý vardýr. Örneðin; Atmosferin her katýnýn ayrý görevi vardýr, güneþ dünyayý ýsýtýr, ay, hava, toprak.... Amaçsýz yaratýlmýþ hiçbir þey yoktur. Peki insanýn bu dünyaya geliþ amacý nedir?..

Ýnsan yaþamýndaki bu en önemli konu, kendisini ve canlý- cansýz herþeyi yaratan, kendisine sahip olduðu sayýsýz nimetleri veren Yüce Allah’ý tanýmak, O’na yakýn olmak ve O’na kulluk edebilmek için gayret etmektir.

Ancak insanlarýn büyük bir kýsmý bu gerçekten yüz çevirerek yaþarlar. Yaþamlarýnýn amacý konusundaki bu soruyu yönelteceðiniz çoðu insanýn en önemli gördükleri konular, çoðunlukla dünya hayatýna iliþkin olacaktýr.

Kuþkusuz insanýn unutabildiði en hayati konu, herþeyin bir yaratýcýsýnýn olduðu ve o eþsiz Yaratýcý Allah’a karþý taþýdýðý sorumluðudur. Ayrýca insan, dünyadaki yaþamý sona erdiðinde hesap vereceðini, ahirette cennet ya da cehennemde sonsuz bir yaþamýn kendisini beklediðini de unutur. Cehennem ateþinin ya da cennetteki nimetlerin varlýðý yaþadýðýmýz þu dünya kadar gerçektir. Ne var ki insanlarýn çoðu bu gerçekleri önemsemez, devekuþu mantýðýyla baþýný kuma gömer ve düþünmeyerek bütün bu gerçeklerden kaçabileceðini zanneder. Oysa, unutmanýn insaný sorumluluktan uzaklaþtýrmayacaðý açýktýr.

Ýnsan kendisine can veren ve Kendi ruhundan üfleyen Allah’a karþý sorumludur; er veya geç ölümü tadacak, Rabb’inin huzuruna yapayalnýz çýkarak hesap verecek ve yapýp ettiklerinin sonucuna göre de sonsuza kadar cennet ya da cehennemde yaþayacaktýr

Ýnsan baþýboþ bir varlýk deðildir; yaratýlýþ amacý "Allah’a kulluk etmek" (Zariyat Suresi, 56) tir. Günlük olaylarýn çarkýna kapýlýp, çevrelerindeki olaylar ve varlýklar üzerinde derin düþünemeyen kiþiler bu önemli sonuca ulaþamazlar.

Nefsinin bencil tutkularýndan uzak yaþayan ve vicdanýnýn sesine kulak veren insan, Allah’a yakýnlaþmak için yollar arar. Allah’ýn hoþnutluðunu kazanmak yalnýzca bir sorumluluk deðil, insaný mutluluk ve huzura götüren tek yoldur. Allah’ýn deðil, baþkalarýnýn rýzasýný arayanlar ve nefislerinin istek ve tutkularýnýn peþinde koþanlar asla tatmin bulamaz ve mutlu olamazlar. Oysa Allah’ýn hoþnutluðunu kazanmak, inanan bir insan için en büyük mutluluktur, kalpler ancak Allah’ý anmakla tatmin bulur.

Bu çok önemli sýrrý bilen müminler, Allah’a yakýn yaþamaya çalýþýr, O’nunla kesintisiz baðlantý içinde olurlar. Bilmeyenler ise dünya hayatýnýn gerçek amacýný ve ahiretin varlýðýný unutmuþ, huzursuz bir yaþam sürerler.

Ýnsan dünyaya Rabb’ine aþkla baðlanmak, O’na kul olmak için gelir. Allah’ýn, ahiretin, cennet ve cehennemin varlýðýndan emin olan bir insan, Allah’ý hiçbir zaman unutamaz. Örneðin-Kur’an’da tasvir edildiði gibi-ahirette cehennem çukuru etrafýnda diz çökmüþ durumda bekleyen hangi insan, o anda Allah’ýn dýþýnda bir varlýðý düþünebilir? Öyle bir anda Allah’tan baþka hangi varlýðýn hoþnutluðunu kazanmýþ olmayý aklýndan geçirebilir? Allah’tan baþka kimin sevgisini ve O’ndan baþka kimin dostluðunu arayabilir?..

Öyleyse, Allah’a kaçýn. Gerçekten Ben sizi, O’ndan yana açýkça uyarýyorum. (Zariyat Suresi, 50)