Bugün görsel medya, belli bir dünya görüþünü yaygýnlaþtýrarak aðýr bir toplumsal yükümlülük üstleniyor. Hemen her gün anlamý ve yararý olmayan, içi boþ televizyon programlarý izlemek toplumda olaðan hale geldi. Telkinin dozu günden güne artýrýlarak, "hayatýný yaþa" görüþü insanlara benimsetilmeye çalýþýlýyor.

Ýnsanlarýn çok fazla düþünmeleri istenmiyor. Zihinleri eðlenceyle, tv dizi ve programlarýyla meþgul ediliyor. Birçok insan ekranda gördükleri dýþýnda pek bir þey bilmiyor; ne verilirse onu alýyor. Bugün ne giyeceðini, ne yiyeceðini, nereye gideceðini ekrandan öðreniyor. Akþam yemeði sonrasý yine ekran baþýnda saatlerce dizi filmler izleniyor.

Dikdörtgen ekranda hep aþk üçgenleri izleniyor. Esas oðlan ve esas kýzla aðlanýyor, gülünüyor. Onlarýn derdi en fazla da kadýnlarý geriyor. Ertesi gün, akþam izlenen dizi filmler üzerine yine saatler süren yorumlar yapýlýyor. Kötü karakterlerden -adeta gerçekmiþ gibi-nefretle, iyilerden sevgiyle söz ediliyor. Bir türlü kavuþamayan sevgililer için neredeyse dualar ediliyor.

Medya, Toplum ve Evlilik

Birçok tv kanalýnda evlilik programý adý altýnda dehþet verici programlar yapýlýyor. Erkek adaylar milyonlarýn gözü önünde “elimde þu mallarým var, karþýlýðýnda da þöyle birini istiyorum” þeklinde adeta mal beyanýnda bulunuyor. Buna bir bakýma mecbur kalýyorlar; çünkü bayan adaylarýn da taliplerine ilk sorusu bu yönde oluyor.

Toplumda ’evlenip çoluk çocuða karýþmak’ hayatýn en önemli amacý gibi görülüyor. Belli bir yaþa gelmiþ kýzlarýn evlenmemiþ olmasý merak uyandýrýyor, sebebi araþtýrýlýyor.

Bazý annelerin kýzýný yüceltmek için söylediði "kýzýmý ne doktorlar ne mühendisler istedi vermedim" sözü ise gerçekte kýzlarý aþaðýlýyor. Bu sözü annelerin gururlanarak söylemeleri cehalettir. Zenginlik ve kariyer sahibi olmanýn kýstas kabul edilmesinin ve bu özelliklerin gurur vesilesi sayýlmasýnýn o genç kýzý ‘satýlýk eþya’ yerine koymaktan pek de farklý olmadýðý ortada.

Medyanýn ve toplumun yönlendirmesiyle eþ seçiminde kýstas yanlýþ olunca kuþkusuz eþ de yanlýþ oluyor. Bazý genç kýzlar eþ adayýnýn yalnýzca boyuna posuna bakýyor, evine, arabasýna, servetine bakýyor. Ev beton yýðýnýdýr, otomobil metal, insan da et-kemik yýðýnýdýr. Bunlara baðlanamaz insan; bunlarla mutlu olunmaz. Ýnsanda akýl, iman, Allah sevgisi ve korkusu olmalý. Ýnsan derinliðe, Allah sevgisine, akla, imana baðlanýr. Bunlarý ölçü almayan birçok genç kýz ölü bir dünyada yaþýyor.

Bir genç kýzýn aradýðýnýn ne olduðunu iyi bilmesi gerekli. Birçoðunun bu yanlýþ seçimler nedeniyle "aðýzlarý yanýyor", birçok kadýn hayal kýrýklýklarý yaþýyor. Kimi içine kapanýyor, topluma, dünyaya, insanlara küsüyor, genç yaþta bedenen çöküyor. Ýnsanlardan korkarak, sevgiden ümidini kesmiþ olarak, karanlýk bir dünyada hayatýný bitiriyor.

Birçok kadýn, kocasýndan nefret ettiði halde sýrf parasý ya da çýkarý için evliliðini sürdürüyor. Kalben boþanýyor ancak maddi ihtiyaçlarý ya da beklentileri yüzünden gerçek anlamda boþanamýyor. Evlilikler mal-mülk ve makam gibi maddi ’þey’ler üzerine deðil, sevgi üzerine kurulmalý. Eþler kendilerini merkeze koymak yerine empati yapmalý, kendilerini birbirlerinin yerine koymalý.

Kadýnýn eþinde aradýðý þey akýl samimiyet dürüstlük ve güven olmalý. Güven duymak insaný çok rahatlatýr. Kadýn, eþinin Allah’tan gücü yettiðince korktuðuna inanýyorsa, Allah’a baðlýlýðýna þahit oluyorsa o zaman güvenin konforunu yaþayabilir.


Medya ve Aile

Çocuðun ilk öðretmeni annesidir. Ancak günümüzde çocuklar ilk bilgilerini anneleri yerine televizyonlardan almaya baþladýlar. Medyanýn bilinçli kullanýmý toplumda yerleþtirilemediði takdirde bu sürecin devam edeceði anlaþýlýyor. Medya insanlarý yönlendiriyor; özellikle kadýnlar televizyonda izleyecekleri program saatine göre iþlerini düzenliyorlar. Evlerde aileleri bir araya getiren akþam yemekleri bile genellikle ayaküstü geçiþtiriliyor ya da tv karþýsýnda yeniyor. Aile bireyleri iletiþim eksikliði yaþýyor; anne baba izledikleri programlar farklý olduðundan ayrý odalarda oturuyor, çocuklar daha çok odalarýnda müzik dinliyor, bilgisayarda vakit geçiriyorlar. Ýletiþim eksikliði yerine iletiþim kopukluðu ifadesi, yaþanan durumla daha iyi örtüþüyor.

Aile, bir çocuðun en fazla ihtiyaç hissettiði, yerine bir baþka ‘þey’ konulamayan, konulsa bile çocuðu yeterince mutlu etmeyen tek yapý. Çocuk tüm deðerleri orada öðreniyor; eðitim sürecinde konan her tuðla onu inþa ediyor, çocuk kendisi oluyor.

Tüm bunlara raðmen, uzun yýllardýr medyanýn ve özellikle de televizyon programlarýnýn ahlaki deðerlerde neden olduðu bozulmanýn düzelmesi ve tamamen ortadan kalkmasý çözümsüz deðildir. Allah’ýn beðendiði ahlâkýn getirdiði aklýn, özverinin, yardýmlaþmanýn ve hoþgörünün anlatýlmasý, yayýlmasý ve televizyonlarda güzel ahlâka uygun programlarýn yayýnlanmasý ile bu mümkündür.

Güzel ahlâký gerçek anlamda yaþayan annelerin yetiþtirip eðittiði çocuk, topluma, devletine ve milletine yararlý bir yurttaþ, ailesini seven, saygýlý bir evlat, özverili bir arkadaþtýr. Bu yapýdaki bireylerin oluþturduðu bir milletin huzurlu, mutlu ve birlik ruhuna sahip güven dolu bir yaþamý olur. Birbirlerinin "farkýnda" olan, birbirine sevgi ile bakan, samimi, içten insanlardan oluþan ailelerin çoðalmasý, toplumun geleceði için en önemli güvencelerden biridir.

Kadýn Haberleri.com