Baþka bir dünyadan hayatýmýza uzanan kývrýmlý yollar vardýr, kývraktýr biraz, dümdüzdür bazen ama yalnýzdýr çoðu zaman. Yol ayrýmýna varmanýn zorluðuna alýþmýþ bir beden eklenirken, bir bakarsýnýz ki upuzun bir yol olmuþ da ayaklanmýþ bizim kadere benzeyen sürekli cevap arayan 'küçük neden'.

Neden küçük, neden? Neden küçük dersiniz bana garip gelir birden. Ýnsanlar da küçük doðar büyür aniden. Tohumlar küçük küçük kayar da elden, toprak yeþillenir birden. O halde bu küçümseme neden?

Bir de bazý sesler duyulur bazen 'Hiç büyüyemeyecek' gibi cümlelerle ya baþlayan ya biten. Ve maalesef büyümesine bile izin verilmeden yiten.

Evet, bir küçük neden vardý bizi bir masalýn sonuna götüreceðe benzeyen ve her defasýnda þükürler edilen. Ýki yolun birleþmesine de imzasýný atan, bazen yaz mevsimine kýþlar getiren bazen de kýþ ortasýnda terleten.

Bir tarf farklý düþününce ötekinden, asfalt her çatladýðýnda ne yapacaðýný bilmeyen ama sevgiyle dua eden, birleþtiðinde yeniden, kalbinin büyüdüðünü görünce biri, iki faniden, sen varsýn orada iþte Tanrým en güleryüzlüsünden, tarifsiz sevebilen.

Þimdi kocaman iki yolun daha ayrýmýna varmak üzereyken, kocaman dedim ama söylesene bu küçümseme neden? Ýþte kocamanken ve ruhlarýmýz bedenimize küçükken , çok fazla küçüðüz biz sayýn dirilen.

Dirilerinizi öpüp öpüp gömsem de en güzelinden, hepiniz küçüksünüz en görünmeyeyinden.

Tanrým!
Büyüklüðünün yanýnda her þey birer küçücük neden, ne denli büyüksün böyle sen!

Bakma sen þu fanilerin kavgasýna,

neden küçük neden...