Bir ‘iþletme numarasý’ hikâyesi

Bu yazýyý terim kurumadan kaleme alýyorum ya da klavyeyi tokatlayarak yazýyorum…

Tarým Gýda ve Hayvancýlýk Ýl Müdürlüðünden yeni geldim…

Belki sizleri ilgilendirmeyecek bir yazý bu ama tüm tarým ve hayvancýlýkla uðraþan tüm vatandaþlarý ilgilendiren ve de ehem arz eder bir yazý bu.

O nedenle, bu yazýyý okuyanlar, okuyamayanlara, okuma imkâný olmayanlara anlatsýn…

Yazýnýn konusuna girmeden önce, müsadenizle bir girizgâh yapmak istiyorum.

Efendim; yýllardýr saðlýksýz yað, çökelek, süt ve süt ürünleri yemekten dengem bozuldu.

Bu nedenle ailece bir karara vararak; (affederseniz) bir inek aldýk. Ýneði kendisinden satýn aldýðýmýz kiþi -bir de köylü olacak- ; yeni doðan danasýna küpe almamýþ.

‘Danasýna küpe almamýþ’ derken kuyumcudan alýnan küpelerden bahsetmiyorum her hal…

Meseleyi benim gibi bilmeyenler sorabilir; “küpesiz olsa ki ne olacak”

Küpesiz olsa kayýt dýþý olmuþ oluyormuþ, yoksa kendisine yakýþtýðý için takmýyoruz bu küpelerden…

Üstelik geçenlerde bu küpesiz diþi dananýn/kýzýmýzýn annesi huysuzlanmaya baþladý. Memlekette ne kadar hekim varsa sorduk soruþturduk, ‘derdi nedir’ diye… Meðer ana inek ‘öðürsek’miþ yani tekrar hamile kalmak istiyormuþ. Hekimin biri bunu tohumlamaya geldi. Ýlk sorduðu soru: “iþletme numaranýz” ne?

Bilmem etmem; iþletme numarasýnýn ne iþe yaradýðýný…

Sonradan öðrendim ki; numara olmadan tohumla yapma kâðýdýný/fiþini veremiyormuþ, bu belgeyi veremediði için de doðacak olan danalara yine küpe alýnamýyormuþ…

Sýrf bu nedenle Tarým Gýda ve Hayvancýlýk Ýl Müdürlüðüne gittim. Kapýdan ilk karþýlaþtýðým kiþiye sordum; “iþletme numarasýný nerden alýyoruz?

Hemen sað kol üzeri odalarý göstererek; “herhangi bir odadan alabilirsin” dedi…

Dedi de; hangi odaya girdiysem, ya kimseyi yerinden bulamadým ya da biz onunla ilgilenmiyoruz; ilgili arkadaþ bu gün yok” þeklinde yavan cevaplarla karþýlaþtým…

Kapýnýn giriþinde “veteriner hekim” yazan odalarý teker teker gezdim/gezdirildim en son biri beni karþý tarafta bir yere yönlendirdi. Tarif edilen yere hýzla gittim, adamlar ne dese iyi…

“Bu gün sen ikincisisin, kim sizi bize yönlendiriyor?”

Ýzah ediyorum, meðer numara verecekler, numara vermemiþ, baþka yere yönlendirmekle bana numara yapmýþlar…

Tekrar döndüm ayný yere. Az önce girdiðim kapýlardan birinden girdim ayný muamele ayný cevap…

Nefesi müdür yardýmcýlardan birinin yanýndan aldým. Ayaküstü meseleyi izah ettim ve “beni madara eden bu kurum acaba benden de köylü birine ne yapar” diye ekledim.

Adamcaðýz hemen telefona sarýldý…

Az önce geldiðim veteriner hekimlerin çalýþtýðý ya da çalýþmadan vatandaþý baþýndan savdýðý yere döndüm…

Yaþlýca biri bana hazýr bir dilekçe vererek; “bunu götür evde doldur, getir” dedi.

“Neden evde, burada doldursam olmuyor mu” dedim.

“Olur ama…”

“Amasý ne?”

“Amasý; bu bölgelerde adres bulamýyoruz, gezip dolaþýp adrese ulaþamýyoruz, hem bu iþlemlerle uðraþanlar bugün yoklar…”

Her zaman olduðu gibi yine kendimi frenleyememiþ olacaðým ki; “bu iþlemlerle uðraþanlarýn boynu devrilsin!...” demiþim/dedim…

Bu sözü o an sinirli olduðum için belki söyledim ama þimdi yine söylüyorum…

Sorumluluðunu bilmeden iþ yapanlarýn boynu devrilsin.

Vatandaþý savsaklayarak devletin sýrtýnda -hak etmediði- parayý alanlarýn boynu devrilsin.

Tarým Gýda ve Hayvancýlýk Malatya Ýl Müdürlüðünde, üreticiyi maðdur eden, gereken kolaylýðý tanýmayan çalýþanlarýn boynu devrilsin.

Yukarýda baþýmdan geçen olay yalansa benim boynum devrile.

Bu yazýdan sonra, olmasý gereken iþ disiplini saðlamayan ilgili yöneticilerin boynu devrile.

Ayrýca yardýmcý olan müdür yardýmcýlarýna da teþekkür ederim…